W Polsce.

W okresie powojennym stosowano w Wojsku Polskim balony zaporowe. Pododdziały balonów zaporowych podporządkowane jednostkom artylerii przeciwlotniczej dysponowały balonami o objętości 270-350 m³ oraz 600 m³ konstrukcji W. N. Archangielskiego i K. D. Godunowa. Sciągarka była zabudowana na samochodzie GAZ. Balony mogły być używane pojedynczo i w tandemie. Sprzętem tym dysponowała również Oficerska Szkoła Artylerii Przeciwlotniczej. Wobec rozwoju lotnictwa zmalała rola i znaczenie tego środka obrony przeciwlotniczej. Czynniki te stały się przyczyną wycofania balonów zaporowych z wyposażenia wojska.

Konstrukcja:

Dane techniczne (wg [1]):
- typ I: objętość- 270-350 m³, pułap- 2000-4200 m,
- typ II: objętość- 600 m³, pułap- do 6000 m, bezpieczna prędkość wiatru- do 8-10 m/s, graniczna prędkość wiatru- 20 m/s.