Po niepowodzeniu z pierwszym szybowcem zbudowanym w 1912 r., następny szybowiec został zbudowany przez Zbigniewa Babińskiego w 1913 r. Wymiary tego szybowca były znacznie mniejsze. Szybowiec miał układ szybowca Chanute'a, spopularyzowany w tym czasie w Polsce książką M. Króla pt. ”Jak zbudować szybowiec i jak wykonywać na nim wzloty”, zawierającą opis budowy takiej konstrukcji. Pilot wisiał w wykroju płata, opierając się rękami o pręty konstrukcji. Szybowiec był sterowany przez zmianę położenia środka ciężkości za pomocą wychyleń ciała.

Start i lądowanie odbywały się na nogach pilota. Babiński i Władysław Zalewski wykonali na tym szybowcu liczne krótkie loty. Najdłuższe loty wykonał 14- letni Kazimierz Wasiutyński, dzięki swej małej masie.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej kratownicowej, wykrzyżowanej drutami.
Płaty prostokątne dwudźwigarowe, kryte jednostronnie płótnem.
Usterzenie skrzynkowe.

Dane techniczne:
Rozpiętość- 6,7 (wg [2]- 6,8) m, długość- 4,4 m, wysokość- 1,5 m, powierzchnia nośna- 16 m².
Masa własna- 25 kg, masa użyteczna- 60 kg, masa całkowita- 85 kg.
Prędkość- 36 km/h, doskonałość- 7, opadanie minimalne- 1,5 m/s.