W miarę nasilania się walk powietrznych i pojawienia się lepszych myśliwców przeciwnika, wystąpiła potrzeba opracowania samolotów klasy "C" o lepszych osiągach.

Firma Automobil und Aviatikwerke AG opracowała wówczas typ Aviatik C-II.  Był to typ pośredni pomiędzy samolotami Aviatik C-I i Aviatik C-III i był do nich ogólnie podobny. Do napędu zastosowano silnik Benz Bz.IV o mocy 147 kW, dzięki czemu miał większą prędkość niż C-l. Był to jeden z pierwszych samolotów klasy "C", który otrzymał ten silnik. Niestety, pod naciskiem Idflieg, zachowano układ kabin załogi z C-I. Pilot zajmował drugą kabinę, a obserwator siedząc w przedniej kabinie miał bardzo ograniczone pole ostrzału, gdyż otoczony był elementami konstrukcyjnymi tj. silnikiem i skrzydłami. Miał on do dyspozycji 1 lub 2 karabiny maszynowe na prowadnicach szynowych.

C-II otrzymał bardziej opływowy nos z kołpakiem śmigła, a pudełkowata chłodnica umieszczona pod płatem z C-l została zastąpiona chłodnicą w kształcie przekroju płata zamontowaną w górnym skrzydle. Te aerodynamiczne ulepszenia zastosowane w C-II, zostały przebadane wcześniej na prototypie Aviatik C-la. Aby jeszcze bardziej poprawić aerodynamikę, zmniejszono rozpiętość skrzydeł oraz ich powierzchnię. Charakterystyczną cechą samolotu C-II było jego usterzenie pionowe, w którym wyeliminowano statecznik pionowy na korzyść większego, wzmocnionego rozpórkami i wyważonego rogowo steru. Inną charakterystyczną cechą był zagłówek pilota, co było niezwykłe jak na samolot dwumiejscowy.

W lipcu 1916 r. złożono zamówienie na 75 samolotów Aviatik C-II z silnikami Benz Bz.IV (wg [1]- zbudowano 43 egz.- informacja błędna). Zbudowano tylko jeden prototyp C-II, który przeszedł próby statyczne pomiędzy 23.09. a 2.10.1916 r. Data pierwszego lotu jest nieznana, dlatego nie wiadomo, czy zamówienie zostało złożone przed, czy po próbach w locie prototypu.

Samoloty Aviatik C-II używane były na froncie od końca 1916 r. do połowy 1917 r. w niewielkiej liczbie, max 62 egz. pod koniec lutego 1917 r. Służyły głównie, a może wyłącznie, na mniej wymagającym froncie wschodnim. Jednostki, o których wiadomo, że latały na C-II, to Feldflieger Abteilung 47b, Feldflieger Abteilung (A) 244 i Feldflieger Abteilung (A) 283. Ponadto samoloty te znalazły się  w Armee-Flug-Park 10, 12 i 14, wszystkie na wschodzie. Później zostały przeniesione do różnych jednostek szkolnych.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła konstrukcji drewnianej, dwudźwigarowe, kryte płótnem. Płaty o obrysie trapezowym i tej samej rozpiętości. Cięciwa skrzydeł- 1,70 m. Lotki prostokątne, bez wyważenia, znajdowały się na skrajnych częściach górnego płata. Górny płat miał wycięcie w krawędzi spływu nad kabiną pilota dla polepszenia widoczności, dolne płaty miały podobne wycięcia w krawędzi spływu przy kadłubie. Komora płatów dwuprzęsłowa- miała dwa rzędy pionowych rozpórek po każdej stronie (po dwie), usztywniona drutami stalowymi. Baldachim podparty na czworonożnym koźle na kadłubie. Dla polepszenia pola ostrzału, druty biegnące od podstawy rozpórek bliższych kadłuba były przymocowane do górnej podłużnicy kadłuba, a nie typowo, do centralnej sekcji górnego płata. Rozpórki wykonane z oprofilowanych rur stalowych.
Kadłub kratownicowy podłużnicowo- wręgowy, drewniany, usztywniany drutem, o przekroju prostokątnym (zaokrąglony na górze), kryty płótnem. Przód kadłuba w rejonie silnika pokryty aluminiowymi panelami. Odkryta kabina załogi z osobnymi kokpitami, z przodu stanowisko strzelca/obserwatora, z tyłu pilota. Za kabiną pilota zagłówek.
Usterzenie pionowe bez statecznika. Ster kierunku wyważony rogowo i wzmocniony rozpórkami.
Statecznik poziomy ze sterami wysokości miał obrys trapezowy. Statecznik podparty zastrzałami, po dwa z każdej strony kadłuba.
Podwozie stałe, główne dwugoleniowe z osią niedzieloną. Oś była amortyzowana sznurami gumowym. Z tyłu płoza ogonowa.

Uzbrojenie- 1 karabin maszynowy Parabellum LMG14 kal. 7,92 mm mocowany zamiennie na szynie po lewej lub prawej stronie kabiny obserwatora. Spotykano także 2 karabiny maszynowe, jeden po każdej stronie.

Silnik- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą Benz Bz-IV o mocy 147 kW (200 KM). Śmigło dwułopatowe, stałe. Chłodnica w kształcie przekroju płata zamontowana w górnym skrzydle.

Dane techniczne C-II (wg [3]):
Rozpiętość- 11,71 (wg [1]- 11,8) m, długość- 6,95 m, wysokość- (wg [1]- 2,95) m, powierzchnia nośna- 37,9 (wg [1]- 35,0) m².
Masa własna- 916 kg, masa użyteczna- 593 kg, masa całkowita- 1509 kg.
Prędkość max- 155 km/h.