W 1976 r. Paweł Wierzbowski zbudował swoją pierwszą lotnię wzorowaną na amerykańskim Seagullu III. W jej konstrukcji wprowadził kilka modyfikacji, które poprawiły własności lotne. Oblatana została 29.02.1976 r.

To były czasy, kiedy zdobycie jakiegokolwiek materiału, czy rur graniczyło z wyczynem. Różnokolorowy ortalion (materiał na kurtki), użyty do pokrycia lotni, był bardzo wrażliwy na wilgoć i temperaturę. Do tego różne kolory reagowały różnie na zmieniające się warunki pogodowe i można było doświadczyć nie miłych zachowań lotni w locie. Duża powierzchnia i małe prędkości były odpowiednie do zdobywania doświadczeń w powietrzu.

Prezentowana była podczas Ogólnokrajowego Zlotu Lotniarzy w Jeżowie Sudeckim, który odbył się w dniach 4- 6.06.1976 r. Paweł Wierzbowski wykonał na tej lotni historyczne obloty Małej Kopy (24.06.1976 r., w pierwszym locie osiągnął lotu odległość 2,4 km przy różnicy poziomów 560 m, czas lotu 6 min. 10 s, w drugim: w drugim odpowiednio 2,8 km i 650 m w czasie 7 min.) z lądowaniem na parkingu przed hotelem Orlinek i Śnieżki (27.06.1977 r., lot trwał 9 min. 20 s, po­konana różnica wysokości- 960 m, odleg­łość- 3,5 km) oraz pierwsze loty holowane za samochodem Nysa na lotnisku Gądów (teraz dzielnica Wrocławia) we wrześniu 1976 r.

Konstrukcja.
Szkielet lotni składał się z dwóch krawędzi natarcia, dźwigara, kila, masztu i sterownicy. Wykonany z rur duraluminiowych i usztywniony układem dolnych oraz górnych cięgieł.
Pokrycie jednostronne wykonane z ortalionu.
Uprząż przystosowana do lotów w pozycji leżącej.