Seagull III, lata 1970-te
- 15.07.1973 r. Pat Conniury utrzymuje się w powietrzu przez 3 h 30 min. w Torrance Beach,
- w kilka dni później Mike Mitchell w Torrey Pines uzyskuje czas 3 h 45 min.,
- 3.09.1973 r. Pat Conniury uzyskał w Palos Verdes czas lotu 5 h 21 min.
W Polsce.
Lotnia Seagull III zyskała w Polsce bardzo dużą popularność.
W dniach 28 i 29.08.1976 r. w Warszawie odbyło się Święto Trybuny Ludu. W pokazach sportowych udział wzięli warszawscy piloci lotni, którzy wykonywali loty holowane za motorówką na Wiśle między mostami Śląsko-Dąbrowskim i kolei średnicowej. Łącznie wykonano 14 lotów o średnim czasie 3 minut. Pilot lotni Krzysztof Wasilewski wykonał 4 loty okrężne z lądowaniem w miejscu startu. Pozostałe loty odbywały się ze startem na piaszczystej łasze koło mostu Śląsko-Dąbrowskiego i lądowaniem na podobnej łasze koło mostu kolei średnicowej. Lot swobodny po odczepieniu lotni z holu trwał średnio 20 s. Wysokość holowania dochodziła do 60 m. Latano na lotniach typu Seagull III. Poza wymienionym już pilotem latali m.in. Jerzy Gall i Marek Kruszyński.
Podczas I Lotniowych Mistrzostw Polski (Wetlina, Bieszczady, 28.09.- 2.10.1976 r.) Krzysztof Wasilewski z Warszawy demonstrował start na lotni Seagull III za pomocą lin gumowych. Liny naciągane przez 6- 8 osób zapewniają bezpieczny start i wzniesienie sic na wysokość 8- 12 m. Pomysł wykorzystania w lotniarstwie zapomnianej już w szybownictwie metody startu z lin gumowych był pierwszy w Europie, a może i na świecie. W tej metodzie widziano wówczas idealne rozwiązanie sposobu startu na terenach nizinnych i szansa rozwoju tam lotniarstwa.
Powstało wiele konstrukcji wzorowanych na tej lotni, m.in.:
- ok.1976 r. Paweł Wierzbowski zbudował lotnię Seagullu III wzorowaną na konstrukcji amerykańskiej (Wierzbowski ”Seagullu III”),
- w 1976 r. lotnia Seagull III została zbudowana w Świebodzicach (Świebodzice ”Seagullu III”),
- zbudowana przez inż. Alfreda Jankowskiego z Wrocławia.
Dane techniczne Seagull-III (wg [1]):
Rozpiętość- 8,55 m, wydłużenie- 3,5.
Masa lotni- 19,1 kg.
Minimalna prędkości opadania- 1,8 m/s, doskonałość- 4,5.
Galeria
Źródło:
[1] Stafiej W. ”Lotniarstwo”. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1978.
[2] ”Lotniarstwo w Polsce”
[3] Kibiński J. ”Lotniarstwo dla każdego”. Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1989.
[4] Wojciechowski J. "Lotnie nad Wetliną". Skrzydlata Polska nr 44/1976.
[5] Wąsowski J. "Lotnie na Święcie Trybuny Ludu". Skrzydlata Polska nr 40/1976.