Daniel Zagórski- jeden z pionierów polskiego lotniarstwa i motolotniarstwa. Niezwykle barwna postać. Wyróżniał się długimi włosami spiętymi gumką i długą do pasa brodą. Dlatego wszyscy mówili na niego Hippis. Szanowany był za niesamowity zapał do latania, uczciwość, koleżeńskość, uczynność. Człowiek wszechstronnie uzdolniony: z wykształcenia murarz-tynkarz, z zamiłowania- wielce utalentowany grafik, fotograf, pilot: lotniowy, motolotniowy oraz paralotniowy, konstruktor i budowniczy lotni oraz motolotni, kolarz górski, łyżworolkarz... i niezrównany gawędziarz.

Daniel Zagórski urodził się w 1949 r. w Łodzi. Z wykształcenia jest murarzem-tynkarzem. Jednak od zawsze wiedział, że będzie grafikiem, i uparcie, na wiele sposobów, realizował to marzenie. Techniki wypukłe, czyli linoryt, ukończył na własnym wydziale własnej uczelni, co jednak zostało docenione na konkursach im. Józefa Gielniaka. Łódzką Uczelnię Plastyczną miał przyjemność odwiedzić tylko raz, dając występ swego teatru alternatywnego. Potem, jak to zwykle bywa w życiu, przypadek zetknął go z Piotrem Ciesielskim, u którego terminował techniki druku wklęsłego. Natomiast druk płaski zaliczył z Witolda Warzywody. Uporczywa praca nad wieloma technikami graficznymi zaowocowała przyznaniem mu przez Ministerstwo Kultury i Sztuki statusu grafika warsztatowego, i to dożywotnio, w 1984 r., na podstawie przedstawionych prac i osiągnięć w konkursach graficznych oraz rekomendacji prof. Leszka Rózgi i prof. Ryszarda Hungera. Dało mu to asumpt do dalszego doskonalenia technik metalowych i możliwość sprzedawania akwafort oraz akwatint w renomowanych galeriach. Dotychczas mógł tylko, podczas kilkuletniego pobytu we Wrocławiu, prezentować i sprzedawać linoryty na Starym Rynku, podnosząc miejscowy koloryt. Ułatwiło mu to wejście w świat środowisk twórczych.

W połowie lat 1970-tych opanowała go odwieczna pasja i tęsknota człowieka do oderwania się od ziemi. W 1976 r., mieszkając wówczas we Wrocławiu, zbudował swoją pierwszą lotnię ”SUN-IV”. W 1977 r. w Jeżowie Sudeckim pierwszy raz oderwał się od ziemi. Nie tylko projektował i budował ale również sam oblatywał te szmaciano-rurowe aparaty szybujące, zdobywając przy tym dużo, często bolesnych- doświadczeń. We Wrocławiu założył grupę lotniarską UHURU. W 1979 r. zamieszkał ponownie w Łodzi. Razem z grupą łódzkich lotniarzy przez wiele lat jeździł do Jeżowa Sudeckiego, na Żar czy do Bezmiechowej w Bieszczadach. Latał dalej z pasją i uczył innych latania. Do 1984 r. zaprojektował, wykonał i oblatał ok. ośmiu różnych modeli lotni. Ok. 1980 r. powstał nie zrealizowany projekt lotni bezdźwigarowej. Daniel Zagórski zaprojektował również lotnię ”Aquila”, a zbudował ją w 1981 r., po uprzednim przeprojektowaniu, Lech Pitoń.  W połowie lat 1980-tych Daniel Zagórski wraz z Włodzimierzem Szymańskim zaprojektowali i zbudowali lotnię ”Harrier”.

Zdobył licencję instruktora lotniowego II klasy. W 1981 r. brał udział w I Mistrzostwach Lotniowych Polski na Żarze, niestety bez sukcesów. Zbyt duża odległość od gór- za mało treningów. Do gór było daleko, a koło Łodzi płasko. Dlatego w 1984 r. opracował projekt wózka i skrzydło do motolotni o nazwie ”Sokół”.  W 1987 r.,  na podstawie tego projektu zbudowano w Łodzi kilka motolotni, m.in. Czerwik-Pitoń-Pastusiak, Banasiak-Latusek, Młynarski oraz Gabriel Banasiak. Były to motolotnie jednomiejscowe, wyposażone w lekki wózek, tzw. typu ”A” (tak wyglądał z tyłu). Do napędu zastosowano silnik z samochodu Trabant. Później projektował  i budował jeszcze inne motolotnie. Były one już  z wózkami typu L.

Po opanowaniu narowistej maszyny, w latach 1986-1992 bierze udział w wielu ogólnopolskich zawodach motolotniowych. Ukoronowaniem tych startów było zdobycie tytułu Mistrza Polski w II Motolotniowych Mistrzostwach Polski w 1991 r. na motolotni jednomiejscowej i 4 miejsca w III Mistrzostwach Polski na motolotni dwuosobowej. W 1995 r. wrócił do latania, tym razem na paralotniach. Z przyjemnością, w ciszy, wśród ptactwa ocierał się o buczki na stokach Beskidów.

W 1991 r. kupił swój pierwszy komputer i z wielkim entuzjazmem zaczął odkrywać jego, mocno jednak ograniczone, możliwości graficzne. Dynamiczny rozwój informatyki otworzył mu oczy na nowy wirtualny świat. Po opanowaniu grafiki 2D przyszedł czas na grafikę 3D i wtedy okazało się, że to właśnie jest jego świat. Powoli zagłębiał się w tej skomplikowanej technice. Dalej doskonalił umiejętności poruszania się w wirtualnym świecie, dłubał przy reklamie, a jednocześnie przez kilka lat, w zacnym towarzystwie, przemierzał nasze piękne, polskie góry na rowerze MTB. Najwyżej udało mu się wjechać na Śnieżkę. Uczestniczył w niezliczonych maratonach górskich z kultowymi, morderczymi Danielkami w 2001 r. włącznie. Potem choroba zmusiła go do wielu spacerów z aparatem fotograficznym po rodzinnym mieście. Dzięki temu odkrył uroki starej, przemysłowej Łodzi. Komputer i technika 3D pomogły ocalić od zapomnienia surrealistyczne łódzkie klimaty. Odtwarzanie atmosfery dawnej Łodzi zajęły 3 lata, powstały 3 cykle, razem 150 grafik.

Po rowerze przyszedł czas na łyżworolki, czyli jazdę szybką, długodystansową i starty w maratonach. Jego najlepszy czas na tym dystansie to 1 h 42 min. w Gdańsku. W czasie, gdy trwała jego walka z grafiką i z różnymi sportami ekstremalnymi pracował zawodowo jako murarz, asystent projektanta w biurach projektów, operator DTP, a w końcu, po zmianie systemu, otworzył jednoosobową firmę zajmującą się grafiką reklamową. Grafika komputerowa pochłonęła go jeszcze bardziej, jak w kalejdoskopie zmieniają się tematy i nastawienie do techniki, w której pracuje. Powstają nowe realizacje poukładane w cykle tematyczne.

Daniel Zagórski prezentował swoje prace na wystawach i w galeriach w Polsce i za granicą, m.in. w: Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Danii, Australii oraz na Tajwanie. Jego exlibrysy i miniatury znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego. Otrzymał wyróżnienie w konkursie na grafikę komputerową FANTASTYKI. Jest autorem projektów okładek do pism komputerowych: Amiga (1995-1998), Net Forum (1998-2001) i TeleNet Forum (2001-2002) oraz projektów scenografii do programów TV Polsat: Telewizyjne Biuro Śledcze i Wesoły Hotel.

Konstrukcje:
Zagórski ”SUN-IV”, 1976, lotnia.
Zagórski ”Firebird”, ok. 1977, lotnia.
Zagórski ”ARGUS maxi”, ok. 1979, lotnia.
Pitoń-Zagórski ”Aquila”, 1981, lotnia.
Pitoń-Zagórski ”Dudek”, 1982, lotnia.
Zagórski ”Pegaz”, początek lat 1980-tych, lotnia.
Zagórski ”Sokół”, 1984, lotnia- skrzydło motolotni.
Zagórski-projekt lotni bezdźwigarowej, ok. 1980, projekt lotni.
Szymański-Zagórski ”Harrier”, połowa lat 1980-tych, lotnia.
Zagórski-motolotnia, 1984, lotnia.