W 1992 r. Lech Pitoń zaprojektował i zbudował lotnię ”Chick” w układzie bezdźwigarowym. Układ ten przyjęto, ponieważ nadawał się najlepiej dla realizacji koncepcji tzw. lotni ”kolejowej”, tj. dającej się przewozić w przedziale wagonu, wewnątrz samochodu osobowego i windzie. Żagiel lotni został uszyty przez Piotra Pastusiaka. Lotnia ”Chick” była wielokrotnie modernizowana.

Wersja z 2009 r. otrzymała powiększoną powierzchnię dolnego pokrycia do 50 % oraz dodatkowe skrzydełko z przodu (podobnie jak w układzie konstrukcyjnym kaczka). Kąt zaklinowania tego skrzydełka jest większy niż skrzydła właściwego. Dodano również małe stateczniki na końcach skrzydła, co powiększyło rozpiętość do 10,0 m i zrekompensowało, zmniejszone wcześniej, zwichrzenie geometryczne płatów lotni.

Wcześniejsza modernizacja, wykonana dla potrzeb holowania, ograniczała się do  wzmocnienia konstrukcji przez dodanie pary pojedynczych salingów i tzw. ”krzakówek”. Elementy te nie są wykorzystywane w lotach  przy starcie z nóg.

Konstrukcja:
Szkielet lotni zbudowany z rur duraluminiowych posiada, charakterystyczny dla przyjętego układu, bukszpryt. Krawędź natarcia złożona z trzech segmentów wsuwanych teleskopowo (wg pomysłu inż. Dobrocińskiego z Wrocławia). Zastosowano rurki o średnicy 40 mm/45 mm/50 mm. Kil złożony z dwóch segmentów. Linki podtrzymujące konstrukcje mają   średnic  3 i 4 mm. Kąt wierzchołkowy lotni- 138 ^o.
Pokrycie podwójne składa się z dolnego i górnego żagla. Pokrycie jest  ukształtowane i usztywnione za pomocą żeber. Zostało  zaczepione do kila za pomocą kieszeni, która w tylnej części wystaje poza krawędż skrzydła, tworząc swego rodzaju statecznik pionowy. Naddatek kątowy pokrycia- ok. minus 1 ^o.

Dane techniczne ”Chick” (wg [1]):
Rozpiętość- 10,0 m, wydłużenie- 6,6,  długość lotni po złożeniu- 2,0 m, powierzchnia nośna- 15,0 m².