Arado Ar-66, 1932

Samolot szkolny, bombowy nocny. Niemcy.
Samolot szkolny Arado Ar-66 w służbie Luftwaffe. (Źródło: via "Wikimedia Commons").

Zespół konstrukcyjny firmy Arado Flugzeugwerke G.m.b.H pod kierownictwem inż. Rethela otrzymał zamówienie na dwumiejscowy samolot szkolny oznaczony Arado Ar-66. Maszyna ta była dwupłatowcem o konstrukcji mieszanej. W wyniku odejścia inż. Rethela do firmy Messerschmitt rozwojem tego typu samolotu zajął się dyplomowany inż. Walter Blume. Pierwszy prototyp Ar-66a oblatany został w 1932 r. Samolot napędzany był silnikiem Argus AS 10C o mocy 176 kW (240 KM). Drugi prototyp lądowy oznaczono Ar-66c i był on zasadniczo podobny do Ar 66a, większość samolotów produkcyjnych oznaczono później Ar-66C.

Drugim prototypem w kolejności, a pierwszym morskim, był Ar-66b napędzany podobnie jak dwa pozostałe, silnikiem Argus AS 10C, wyposażony w dwa drewniane pływaki. W 1933 r. wyprodukowano w sumie 10 egz. seryjnych Ar-66 B, ale maszyny te nie weszły do użytku w żadnej z jednostek lotnictwa morskiego. W 1933 r. rozpoczęto seryjną produkcję wersji Ar-66C. Samolot ten stał się jedną z popularniejszych maszyn szkolnych Luftwaffe, służąc jej do końca wojny. Ar-66C znalazł się na wyposażeniu szkół pilotażu: FFS A/B4, FFS A/E 11, FFS A/B 23 i FFS A/B 116.

W wyniku utworzenia w Luftwaffe tzw. Störkampfstaffeln (eskadra lekkich bombowców nocnych), wzorowanych na wyposażonych w samoloty Polikarpow Po-2 lub Polikarpow R-5 radzieckich jednostkach nocnych bombowców, Arado 66C zaczęły pełnić rolę nocnych samolotów bombowych. W dniu 7.10.1943 r. Störkampfstaffeln przemianowane zostały na Nachtschlachtgruppen (nocne dywizjony szturmowe).

W Polsce.

W drugiej połowie 1945 r. na terenie byłej szkoły szybowcowej Luftwaffe w Ligotce Dolnej urządzono mini wystawę samolotów zdobycznych: Junkers Ju-87D7 w wersji nocnej, transportowy Junkers W-34 i szkolno-łącznikowy Arado Ar-66c.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji mieszanej.
Usterzenie poziome zamontowane było bezpośrednio na kadłubie. Samolot nie posiadał typowego usterzenia pionowego, a ster kierunku umocowany został bezpośrednio do końcówki kadłuba. Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- Argus AS 10C o mocy max 176 kW (240 KM).

Dane techniczne Ar-66C (wg [3]):
Rozpiętość- 10,0 m, długość- 8,3 m, wysokość- 2,93 m.
Masa własna- 905 kg, masa całkowita max- 1330 kg.
Prędkość max- 210 km/h, prędkość przelotowa- 176 km/h, prędkość lądowania- 80 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 4' 6", zasięg- 716 km.

Źródło:

[1] Morgała A. ”Szybowce z biało-czerwoną”. Lotnictwo z szachownicą nr 18.
[2] Morgała A. ”Polskie samoloty wojskowe 1939-1945”. Wydawnictwo MON. Warszawa 1976.
[3] Murawski M. ”Samoloty Luftwaffe 1933-1945”. Tom 1. Wydawnictwo Lampart. Warszawa.
blog comments powered by Disqus