W połowie lat 1960- tych w firmie Moravan Narodni Podnik w Otrokowicachzaprojektowano nową rodzinę samolotów Zlin, tzw. serię 40, do której należą ogólnie znane i używane w wielu krajach samoloty Zlin Z-42, Zlin Z-43 i Zlin Z-42M. Doświadczenia zebrane pod­czas 10- letniej eksploatacji pierwszych se­ryjnych samolotów serii 40 pozwoliły na opracowanie pod koniec lat 1970- tych nowego samolotu Zlin Z-142 łączącego pozytyw­ne cechy wszystkich trzech jego poprzed­ników, a przy tym składającego się z tych samych głównych zespołów (skrzydło, usterzenie, podwozie, segmenty kadłuba).

Zwiększenie mocy zespołu napędowego umożliwiło podwyższenie udźwigu samolo­tu, rozszerzając tym samym zakres jego użytkowania. Z-142 to samolot szkolno-treningowy przeznaczony do szkolenia pilotów na poziomie podstawowym i średnim oraz do nauki akrobacji podstawowej. Może również służyć do nauki lotów bez widoczności (IFR) oraz do holowania szybowców. Poprawiono też większość tych cech samolotu, które nie znalazły uznania w użytkowaniu (przede wszystkim komfort kabiny).

Prototyp Zlin Z-142 został oblatany 29.12.1978 r. Został certyfikowany wg przepisów FAR-23 w ka­tegoriach: akrobacyjnej (A), normalnej (N) i użytkowej (U). Był produkowany seryjnie w latach 1981- 1990. Zbudowano 269 egz.Używany był w lotnictwie Czechosłowacji. Eksporto­wano go do Algierii, Bułgarii, Kuby, RFN, NND, Węgier, Polski i Rumunii.

Dalszym rozwojem modelu Zlin Z-142 jest samolot Zlin Z-242.

W Polsce.

Zlin 142 podobnie jak Zlin 42 był jednym z bardziej popularnych samolotów w polskich aeroklubach. Z czasem ich liczba stopniowo spadała.

W dniu 1.01.2006 r. w polskim rejestrze statków powietrznych znajdowało się 48 samolotów Zlin Z-142, w tym min.: Aeroklub Polski- 41 egz., dyspozycyjne- 2 egz., prywatne- 5 egz.

Konstrukcja.
Dwumiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji metalowej.
Płat o obrysie prostokątnym, wznios 6°, skos do przodu 4° 31'. Konstrukcja dwudzielna, jednodźwigarowa z dźwigarkiem pomocni­czym, półskorupowa, metalowa. Lotki i klapy szczelinowe są zunifikowane wymiarowo. Pokrycie lotek i klap z blachy żłobkowa­nej. Końcówki skrzydeł prostokątne, laminatowe.
Kadłub o przekroju prostokątno- owalnym, konstrukcja w części przedniej kratownicowa, w tylnej półskorupowa. Kra­townica przedniej części kadłuba spawana z rur stalowych, rury stanowiące przedłu­żenie dźwigara skrzydła w kadłubie są na­pełnione azotem- kontrola jego ciśnienia pozwala na wykrywanie pęknięć tej części struktury. Pokrycia przedniej części kadłu­ba wykonane w postaci laminatowych skorup mocowanych do kratownicy. W środkowej części kadłuba mieści się zakryta ka­bina pilotów.
Usterzenie wolnonośne, całkowicie me­talowe, w układzie klasycznym. Obrys usterzenia poziomego- prostokątny; pio­nowego- trapezowy. Usterzenie pionowe z wyraźnym skosem. Stery pokryte blachą żłobkowaną.
Podwozie trójkołowe z kołem przednim, stałe.

Silnik- rzędowy odwrócony Avia M-337/AK o mocy startowej 155 kW (210 KM).

Wyposażenie- podstawowy zestaw przyrządów pilotażowo- nawigacyjnych i kontroli pracy silnika, radiostacja UKF.
Instalacje: elektryczna, przeciwpożarowa, ogrzewania i wentylacji kabiny.

Dane techniczne Z-142 (wg [3]):
Rozpiętość- 9,1 m, długość- 7,33 m, wysokość- 2,75 m, powierzchnia nośna- 13,3 m².
Masy (wersja normalna): masa własna- 730 kg, masa użyteczna- 360 kg, masa całkowita max- 1090 kg.
Masy (wersja akrobacyjna): masa własna- 730 kg, masa użyteczna- 240 kg, masa całkowita max- 970 kg.
Osiągi (wersja akrobacyjna): prędkość max- 230 km/h, prędkość przelotowa- 215 km/h, prędkość przeciągnięcia- 113 km/h, prędkość przeciągnięcia na klapach- 102 km/h, wznoszenie max- 5,5 m/s, pułap praktyczny- 5000 m, zasięg- 940 km.