Projekt samolotu bombowego WZ-IX ”Pteranodon”, został opracowany na konkurs ogłoszony w październiku 1924 r. przez Departament IV Żeglugi Powietrznej na projekt płatowca. Wyniki zostały podane 16.11.1925 r. Projekt zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji ogólnej. Konstruktorem był inż. Władysław Zalewski.

Była to bardzo interesująca i nowoczesna konstrukcja o konstrukcji całkowicie metalowej. Niestety dobrze zapowiadający się projekt nie został zrealizowany ze względu na wysoki koszt i nie przystosowanie polskiego przemysłu do budowy konstrukcji metalowych.

Konstrukcja:
Wolnonośny dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej z przewagą duralu. Załoga- 3 osoby.
Skrzydła- jednodźwigarowe z żebrami głównymi, rozstawionymi co 2,0 m, połączonymi blachą usztywniającą, z umieszczonymi na jej wierzchu żeberkami pomocniczymi, na których rozpięte było pokrycie z płótna. Skrzydło u nasady miało wysokość konstruk­cyjną 1,0 m, a wewnątrz korytarzyk prowadzący do gondol silnikowych.
Kadłub o konstrukcji metalowej, pokrycie z płótna. Usterzenie pionowe podwójne. Kabiny odkryte. Podwójny układ sterowania zawierał drążek wyjmowany w kabi­nie obserwatora.
Podwozie klasyczne stałe, starannie oprofilowane.

Uzbrojenie- 2 ruchome karabiny maszynowe w przedzie kadłuba i 2 ruchome karabiny maszynowe obserwatora strzelających w tył i do dołu. Ładunek bomb 1500 kg umieszczony był wewnątrz kadłuba.

Wyposażenie- radiostacja i instalacja ogrzewania.

Napęd- wg [1]- 2 silniki rzędowe Lorraine-Dietrich o mocy 331 kW (450 KM), natomiast wg [2]- napęd stanowiły 3 silniki gwiazdowe (dwa zamontowane w gondolach skrzydłowych, jeden w przedzie kadłuba). Zapas paliwa wynosił 1300 l.

Dane techniczne WZ-X (wg [1]):
Rozpiętość- 30,00 m, długość- 17,50 m, wysokość podczas postoju- 5,62 m, wysokość w linii lotu- 7,02 m, powierzchnia nośna- 118,4 m².
Masa własna- 2800 kg, masa użyteczna- 2900 kg, masa całkowita- 5700 kg.
Prędkość max- 175 km/h prędkość minimalna- 85 km/h, czas wznoszenia na 2000 m- 15’, pułap- 5000 m, zasięg- 700 km, czas lotu- 4 h.