Inż. Władysław Zalewski opracował w 1919 r. projekt samolotu myśliwskiego (wg [2]- wywiadowczego) WZ-VII, wykorzystując doświadczenia zdobyte przy budowie samolotów WZ-III i WZ-IV. Ofertę wraz z obliczeniami i rysunkami technicznymi złożył w IWLot w październiku 1919 r.

Koncepcja była podporządkowana myśli, że największą rolę w walce powietrznej odgrywa zwinność myśliwca, czyli jego zwrotność i prędkość wznoszenia. WZ-VII odpowiadał tym cechom, a ponadto mógł osiągnąć największą prędkość maksymalną, jaka była możliwa dla czteropłata ze stukonnym silnikiem. Podkreślano dodatnie cechy takiego rozwiązania, m.in. małą sylwetkę płatowca, co przy dużej ruchliwości stwarzało większe trudności trafienia. Małe gabaryty ułatwiały ponadto hangarowanie. Zaznaczono jednak, ze obliczenia aerodynamiczne były wykonane przy zastosowaniu tolerancji w kierunku nadmiaru, a nie wypośrodkowania. W efekcie otrzymano wyniki zawyżone, dające zbyt optymistyczne osiągi.

W tej sytuacji najbardziej wskazanym było przeprowadzenie badań w tunelu aerodynamicznym na modelu, a dopiero później zbudowanie prototypu, który i tak miałby cechy konstrukcji eksperymentalnej, a nie użytkowej. Na taką alternatywę w warunkach wojny nie można było sobie pozwolić. W efekcie oferta inż. Zalewskiego została odrzucona w listopadzie 1919 r. Był to pierwszy fachowo opracowany projekt samolotu, jaki przedłożono władzom w 1919 r.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy czteropłat o konstrukcji drewnianej.

Silnik- rotacyjny Le Rhône 9 o mocy 74 kW (100 KM).

Dane techniczne WZ-VII (wg [1]):
Rozpiętość- 8,7 m, powierzchnia nośna- ok. 25,0 m².