Uczeń Szkoły Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda w Warszawie, Władysław Zalewski, gdy zbyt przeciągnęła się budowa jego samolotu WZ-I, skonstruował i zbudował w Milanówku pod Warszawą wiosną 1912 r. wraz z bratem Bolesławem szybowiec WZ-II.

Zbudowany został w układzie jednopłata, przypominający wcześniej budowane przez Zalewskiego modele latające. Był to szybowiec typu balansjera, sterowany wychyleniami ciała pilota. Pilot szybowca był przypasany do podłużnie kadłuba opierających się na ramionach i siedział na siodełku; startował i lądował na nogach; do lądowania mogła być także wykorzystywana płoza. Start odbywał się z holu. Służyły do tego dwie liny, każda ciągnięta przez dwie osoby.

Zalewski wykonywał bez­pieczne loty przy wietrze o sile 6- 8 m/s, pierwsze sięgały 30 m. Po kolejnych modyfikacjach konstrukcji (wzmocnienie i usztywnienie) na szybowcu wykona­no wiele poprawnych lotów. Czasami kończyły się zerwaniem drutów usztywniających płat do kadłuba lub lekkim uszkodzeniem płata.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy jednopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątny, zaokrąglony na końcach, dwudźwigarowy, kryty od spodu płótnem, usztywniony drutami biegną­cymi do płozy i do koziołka.
Kadłub w postaci płaskiej ramy poziomej, usztywnionej drutami w płaszczyźnie poziomej. Na poprzeczce ramy, z przodu miejsca pilota- dwie krótkie dźwignie sterowe. Pod ramą kadłuba płoza na czterech słupkach. Między płozą a ramą kadłuba- rowerowe siodełko, zawieszone na drutach. Nad ramą kadłuba- koziołek z czterech prętów.
Usterzenie poziome płytowe, z zawiasem na przedniej krawędzi. Usterzenie pionowe ze statecznikiem i sterem.

Dane techniczne WZ-II (wg [2]):
Rozpiętość- 7,5 m, długość- 4,8 m, wysokość- 2 m, powierzchnia nośna- 9,5 m².
Masa własna- 24 kg, masa użyteczna- 46 kg, masa całkowita- 70 kg.
Prędkość- 40 km/h, doskonałość- 7, opadanie minimalne- 1,7 m/s.