Władysław Zalewski, jako student Szkoły Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda w Warszawie, rozpoczął w grudniu 1909 r. projektowanie samolotu. Wzorowany był na samolocie Farman III, lecz o znacznie mniejszych wymiarach. Budowę samolotu rozpoczął w Milanówku, w domu, w którym mieszkał, później zorganizował warsztat w sali teatralnej w Milanówku. W 1911 r. budowa samolotu była poważnie zaawansowana.

Zalewski zaprojektował do swego samolotu silnik rotacyjny lecz brak środków finansowych spowodował przerwanie prac. W 1913 r. konstruktor powrócił do budowy samolotu. Szkielet konstrukcji został ukończony w 1913 r., brakowało jedynie pokrycia płatów. Budowa własnego silnika okazała się jednak nierealna. Wówczas Zalewski chciał zastosować silnik Delfose o mocy 21 kW.

Wybuch I wojny światowej w sierpniu 1914 r. przerwał prace nad tym samolotem. Później konstruktor oznaczył ten samolot WZ-I. Niektóre elementy od niego po kilkunastu latach wykorzystał przy budowie samolotu WZ-XI ”Kogutek”.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Płaty prostokątne, dwudźwigarowe, kryte gumowanym płótnem, usztywnione słupkami i drutami. Na górnym płacie lotki.
Kadłub kratownicowy, drewniany, usztywniony drutami. Miejsce pilota nieosłonięte.
Usterzenie ogonowe poziome i pionowe podwójne. Ster wysokości zarówno z przodu, jak i z tyłu kadłuba.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- rotacyjny Zalewski o mocy 14- 18 kW (20- 25 KM) lub rotacyjny Delfose o mocy 21 kW (28 KM). Śmigło pchające.

Dane techniczne WZ-I (wg [2]):
Rozpiętość- 8,0 m, długość- 7,6 m, wysokość podczas postoju- 2,5 m, powierzchnia nośna- 22,5 m². 
Masa własna- 160 kg, masa użyteczna- 80 kg, masa całkowita- 240 kg.