Rozpoczęcie eksploatacji śmigłowców pod znakami biało-czerwonej szachownicy narzuciło także konieczność ich remontowania. Działalność w tym zakresie Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 1 w Łodzi rozpoczęły na początku lat 1970-tych. Początkowo były to śmigłowce SM-1 i SM-2, a od połowy lat 1970-tych śmigłowce PZL Mi-2. W 1979 r. przebudowano 4 samoloty Jakowlew Jak-40 na wersję holowniczą Jak-40H.

Kryzys gospodarczy lat 1988-1990 zmusił personel WZL nr 1 do podjęcia walki o swój byt. Wykonano dokumentację techniczną, w oparciu o którą zaproponowano dowództwu lotniczych służb technicznych wykonywanie remontów wszystkich typów śmigłowców znajdujących się w bieżącej eksploatacji (do tej pory zajmowano się jedynie śmigłowcami lekkimi, ciężkie wysyłane były za wschodnią granicę lub na Węgry. Jako pierwszy został poddany pracom remontowym wiropłat z 49 Pułku Śmigłowców Bojowych- Mi-24D, następnie przyszła kolej na Mi-8; Mi-14 i wreszcie Mi-17. Oprócz wykonywanych napraw głównych śmigłowców WZL Nr 1 realizowały modernizacje śmigłowców produkcji rosyjskiej i przystosowanie ich do wykonywania lotów w przestrzeni powietrznej NATO oraz misji poza granicami kraju. Modernizacje obejmowały wymianę systemów łączności, nawigacji, przystosowanie śmigłowców do wykonywania lotów w nocy z użyciem gogli noktowizyjnych, opancerzenia a także wiele innych. Poprzez takie działania śmigłowce starszej generacji uzyskiwały nowa jakość i zwiększają się ich możliwości taktyczno-bojowe co jest przyjętym rozwiązaniem w większości państw NATO. Przykładami takich modernizacji jest przygotowanie śmigłowców Mi-8 do wykonywani zadań SAR oraz śmigłowców Mi-17 do zadań ewakuacji medycznej (MEDEVAC).

Sytuacja gospodarcza wymuszała dokonanie redukcji zatrudnienia, jednocześnie zakłady zaczęli opuszczać najlepsi fachowcy, szukając atrakcyjniejszych zarobków. Odbiło się to na jakości pracy. 1994 r. okazał się przełomowym. Konieczność zrealizowania planu remontów przy zachowaniu odpowiedniej jakości wymusiła niezbędne zmiany w polityce kadrowej i organizacyjnej. Podjęto działania mające doprowadzić do funkcjonowania firmy zgodnie z międzynarodowymi normami jakości ISO. WZL Nr 1 znajdują ważne miejsce w łańcuchu logistycznego zabezpieczenia eksploatacji sprzętu lotniczego lotnictwa Sił Zbrojnych RP. Realizowany, wspólnie z Instytutem Technicznym Wojsk Lotniczych program przedłużenia eksploatacji śmigłowców Mi-8, Mi-17, Mi-14 i Mi-24, w połączeniu z modernizacją, pozwala na zabezpieczenia realizacji zadań lotnictwa śmigłowcowego do ok. 2020 r., bez znacznych nakładów finansowych w porównaniu z zakupem nowego śmigłowca, a także daje perspektywę utrzymania zakładu.

Realizowane modernizacje, oparte na współczesnych technologiach zachodnich producentów pozwoliły zakładowi nabyć wiedzę i doświadczenia w zastosowaniu nowoczesnych technologii na śmigłowcach starszej generacji. Świadczyło to o możliwościach WZL Nr 1 w opanowywaniu i wdrażaniu zachodniej myśli technicznej. Przykładem tego było prowadzone w 2007 r. doposażenie śmigłowców Kaman SH-2G dla potrzeb lotnictwa MW. WZL-1 włączyły się do programu zakupu nowego śmigłowca na wyposażenie lotnictwa Sił Zbrojnych RP. Prowadzone były rozmowy z potencjalnymi dostawcami śmigłowców. Program ten miał pozwolić na kontynuację profilu działalności przedsiębiorstwa po wycofaniu z eksploatacji dotychczasowych śmigłowców.

Od 2009 r. konsorcjum w składzie: Instytut Lotnictwa, Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych i Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 prowadziły prace nad bezzałogowym śmigłowcu wielozadaniowym ILX-27.

Od 31.12.2010 r. Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 3 w Dęblinie stały się filią zamiejscową Wojskowych Zakładów Lotniczych nr 1.

Konstrukcje:
ITWL ”Gacek 2m”, 1961, holowany cel latający.
ILX-27, 2012, bezzałogowy śmigłowiec wielozadaniowy.