Szybowiec WWS-3 ”Delfin” zaprojektował inż. Wacław Czerwiński. Była to jego ostatnia konstrukcja zaprojektowaną dla Wojskowych Warsztatów Szybowcowych w Krakowie. Prototyp został zbudowany w lecie 1937 r. w WWS i oblatany najpierw ze startem z liny gumowej, a następnie z holu za samochodem. W 1938 r. prototyp przeszedł próby w ITL w Warszawie. Szybowiec był zaprojektowany jako konkurent i następca Komara. Prototyp wypróbowano z dwoma rodzajami usterzenia, ze statecznikiem i z usterzeniem płytowym, przy czym drugie przyjęto dla szybowców seryjnych.

Produkcję seryjną uruchomiono w 1938 r. w WWS w Krakowie (ok. 40 egz.) i w Lwowskich Warsztatach Lotniczych (ok. 30 egz.). Szybowce te użytkowane były w Ustjanowej, Bezmiechowej i innych szkołach szybowcowych oraz w aeroklubach. Służyły do treningu w lotach wyczynowych. W trakcie pierwszego roku użytkowania szybowca uzyskano na nim wysokość ponad 2000 m i wykonano przeloty ponad 250 km.

Licencję ”Delfina” nabyła przed wojną Jugosławia. Większość szybowców została zniszczona we wrześniu 1939 r. Na 4 egz. przejętych ze Lwowa przez lotnictwo radzieckie, były wykonywane podczas wojny loty wyczynowe. Spośród egzemplarzy wywiezionych z Ustjanowej przez Niemców- jeden dostał się do Danii, gdzie był używany przez duńskie szybownictwo do końca lat 1950-tych.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy wolnonośny górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątno-trapezowy o kształcie mewim (rozpłaszczone M) w widoku z przodu, dwudzielny, jednodźwigarowy ze skośnym, dźwigarkiem pomocniczym. Keson kryty sklejką do dźwigarów. Część zadźwigarowa kryta płótnem. Lotki konstrukcji krzyżulcowo-żeberkowej, kryte płótnem.
Kadłub p przekroju owalnym, konstrukcji półskorupowej. Z przodu kadłuba zaczep do startu z lin gumowych i za samolotem. Kabina zakryta.
Statecznik pionowy kryty sklejką, integralny z kadłubem. Ster kierunku z rogowym odciążeniem aerodynamicznym, krytym sklejką i pozostałą częścią krytą płótnem. Usterzenia poziome dwudzielne, płytowe, zamocowane do statecznika pionowego. Nosek statecznika aż do dźwigarka kryty sklejką, część zadźwigarowa płótnem.
Podwozie płozowe.

Dane techniczne WWS-3 (wg [1]):
Rozpiętość- 16,0 m, długość- 6,97 m, wysokość- 1,7 m, powierzchnia nośna- 20,15 m².
Masa własna- 125 kg, masa użyteczna- 87 kg, masa całkowita- 232 kg.
Prędkość minimalna- 39 km/h, doskonałość przy prędkości optymalnej 52 km/h- 21,4, opadanie minimalne przy prędkości ekonomicznej 45 km/h- 0,61 m/s.