AMA, 1935

Motoszybowiec doświadczalny. Polska.
Motoszybowiec AMA. (Źródło: Sze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego).

W 1933 r. studenci Sekcji Lotniczej Politechniki Warszawskiej: Rościsław Aleksandrowicz, Henryk Malinowski i Andrzej Anczutin, rozpoczęli projektowanie motoszybowca AMA. Miał to być prototyp doświadczalny maszyny przejściowej między szybowcem a samolotem, umożliwiający ewentualne przeszkalanie pilotów szybowcowych do pilotażu samolotowego. W projekcie przyjęto zasadę jak najprostszej konstrukcji.

Budowę prototypu zrealizowano siłami Sekcji Lotniczej w Warsztatach Szybowcowych A. Kocjana. Budowę rozpoczęto w 1934 r., a zakończono w połowie 1935 r. Pierwszy lot wykonał na początku lipca 1935 r., bez silnika, wyholowany za samolotem RWD-8. W sierpniu 1935 r. został oblatany z silnikiem Poinsard, który powodował silne drgania płatowca.

AMA była po raz pierwszy zademonstrowana publicz­nie na Mityngu Lotniczym w Warszawie 14- 15 września 1935 r. Z powody silnika niezbyt nadającego się do użytku, wykonano tylko kilkadziesiąt lotów. Gdy konstruktorzy ukończyli studia i rozpoczęli pracę w wytwórniach lotniczych, nie miał kto się dalej zajmować tym motoszybowcem. Stał nieużywany w hangarze na lotnisku mokotowskim. Uległ zniszczeniu we wrześniu 1939 r.

AMA była pierwszym polskim motoszybowcem.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy zastrzałowy górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątny z zaokrąglonymi końcami i zwężeniem u nasady, dwudzielny, jednodźwigarowy, podparty oprofilowa­nymi zastrzałami z rury stalowej. Keson kryty sklejką, część zadźwigarowa lotki- płótnem. Łączenie skrzydeł pod silnikiem kryte blachą. Dźwigar skrzynkowy. Rozstaw żeber 0,4 m. W miejscu napędu lotki żebro skrzydła i lotki podwójne, wzmocnione.
Kadłub o przekroju czworokątnym, zaokrąglonym od góry, półskorupowy, czteropodłużnicowy z pokryciem ze sklejki. Za kabiną wieżyczka, do której zamocowano skrzydła. Nos kadłuba z blachy aluminiowej. Z przodu kadłuba zaczep do startu na holu. Kabina odkryta, z wiatrochronem.
Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem.
Podwozie klasyczne stałe. Podwozie główne trójgoleniowe, nieamortyzowane, z kołami niskociśnieniowymi Dunlop o średnicy 270 mm. Płoza ogonowa metalowa.

Wyposażenie- tablica przyrządów wyposa­żona w prędkościomierz, wariometr i obrotomierz.

Silnik- chłodzony powietrzem, dwucylindrowy, płaski Mengin Poinsard o mocy 25 kW (34 KM).
Silnik umocowany na amortyzatorach na łożu stalowym, połączonym czterema sworzniami z wieżyczką. Śmigło dwułopatowe, drewniane, stałe, pchające. Przed silnikiem na łożu z rurek umocowany zbiornik paliwa o pojemności 30 l. Zbiornik i silnik miały otrzymać wspólną osłonę, lecz motoszybowiec wykonywał loty bez niej.

Dane techniczne AMA (wg [1]):
Rozpiętość- 10,5 m, długość- 6,4 m, wysokość- 1,8 m, powierzchnia nośna- 13,5 m2.
Masa własna- 170 kg, masa użyteczna- 100 kg, masa całkowita- 270 kg.
Prędkość minimalna- 55 km/h, wznoszenie- 1,0 m/s, doskonałość- 14, opadanie minimalne- 1,4 m/s.

Galeria

  • Motoszybowiec AMA w widoku z boku. (Źródło: ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego).
  • AMA, rysunek w rzutach. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”).
  • Motoszybowiec AMA w widoku z przodu. (Źródło: ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego).

Źródło:

[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
[2] Glass A. "Polskie konstrukcje lotnicze do 1939". Tom 3. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2008
blog comments powered by Disqus