Do składowania i transportu niesprężonego gazu z polowych wytwórni wodoru służył zbiornik w kształcie walca zakończony półkolistymi dennicami. Powłoka była wykonywana z potrójnej tkaniny przegumowanej odznaczającej się niską dyfuzją. W Legionowie budowano gazochrony o pojemności od 100 do 400 m³. Na zamówienie dostarczano również mniejsze gazochrony o pojemności 10 m³.

Dane techniczne gazochron (wg [1]):
Objętość nominalna- 100 m³, długość- 9,3 m, średnica- 4,0 m.