Rakieta RM-34 była jedna z trzech konstrukcji rakiet doświadczalnych,obok RD-42 i RM-3W, których opracowanie podjęto w 1961 r. w Pracowni Rakietowych Sondowań Atmosfery PIHM w ramach przygotowania nowych rozwiązań rakiet doświadczalnych. Rakieta miała być przeznaczona do badań w zakresie śledzenia radiolokacyjnego na wysokościach ok. 15 km. Konstruktorem był mgr. inż. Jacek Walczewski.

W początku 1962 r. gotowe były silniki pierwszego i drugiego stopnia, stożki łączące i Włócznia, a więc brakowało jedynie stateczników obydwu stopni i urządzeń automatyki rozdzielenia stopni. Jednak realizację rakiety przerwano wobec rozpoczęcia prac nad rakietą  "Meteor-1".

Konstrukcja:
Rakieta w układzie dwustopniowym, z zastosowaniem Włóczni jako beznapędowego członu trzeciego.
Napęd stopnia pierwszego silnikiem S-3, drugiego silnikiem S-4.
Rozdzielenie członów pirotechniczne, według pierwotnych założeń, inicjowane sygnałami urządzenia elektroniczno-bezwładnikowego, co później zastąpiono dwoma oddzielnymi autonomicznymi zespołami elektryczno-bezwładnikowymi.
Ładunek użyteczny Włóczni- dipole do pomiarów wiatru metodą radiolokacyjną.

Dane techniczne RM-34, projektowane (wg [1]):
Długość- 2950 (wg [2]-3950) mm.
Masa startowa rakiety- 35,8 kg.
Pułap obliczeniowy- 14,5 km.

Pierwszy stopień:
Średnica- 132 mm, rozpiętość stateczników- 650 mm.

Drugi stopień:
Średnica- 106 mm, rozpiętość stateczników- 480 mm.

Trzeci stopień:
Średnica- 36 mm, rozpiętość stateczników- 85 mm.