Rakieta RM-2D była bliźniaczą konstrukcją rakiety RM-2C. Różniła się od tej ostatniej rodzajem ładunku użytecznego, niższą masą całej rakiety oraz powierzchnią i kształtem stateczników. Konstruktorem rakiety był mgr. inż. Jacek Walczewski. Ładunek użyteczny rakiety stanowiły zwierzęta doświadczalne- dwie białe myszy, umieszczone w specjalnym zasobniku. Był to jedyny wypadek, w którym rakieta polskiej konstrukcji uniosła ładunek biologiczny. Celem lotu było przeprowadzenie eksperymentu z dziedziny stomatologii lotniczej. Eksperyment odbywał się pod auspicjami utworzonej przy Doświadczalnym Ośrodku Rakietowym Aeroklubu- Sekcji Biologiczno-Medycznej. Autorami koncepcji i programu eksperymentu byli dwaj lekarze-stomatolodzy z Krakowskiej Akademii Medycznej:dr Eugeniusz Gwizdek i dr Bogusław Horodyski.

Próba w locie odbyła się na Pustyni Błędowskiej w dniu 10.04.1961 r. Głowicę połączono z rakietą o godzinie 16.00, start nastąpił o 16.45. Wszystkie urządzenia działały prawidłowo. Do głowicy dotarto wkrótce po jej przyziemieniu oswobadzając myszy z zasobnika. Okazało się, że podróż zniosły, dobrze. Ich zachowanie się po opuszczeniu kabinki zostało sfilmowane, natychmiast też przeprowadzono badania zwierząt.

Konstrukcja:
Stopień pierwszy składał się z silnika S-2, na którym za pośrednictwem blaszanej tulei zmontowano zespół 4 dużych stateczników wykonanych ze sklejki. Z przodu była osadzona tuleja zespołu połączenia stopni. Obok dyszy silnika umocowano 2 smugacze świetlne. Średni ciąg silnika- 2157 N (220 kG), czas pracy- 0,9 s.
Kabinka dla myszy miała konstrukcję dwupiętrową. Trzy półeczki duralowe, połączone czterema prętami stalowymi, tworzyły dwa piętra, na każdym z nich znajdowała się dwuczęściowa kabinka z komorą o kształcie zbliżonym do ciała myszy. Górna kabinka wykonana była z gumy piankowej, dolna, z masy plastycznej, wyłożonej gumą piankową. Cała kabinka była zawieszona w cylindrycznej części zasobnika głowicowego, w układzie podwójnej amortyzacji. W zasobniku przewidziano zamknięcie pewnej objętości powietrza do oddychania oraz umieszczenie substancji, absorbującej wydychany CO₂. Głowica rakiety wyposażona była w 2 spadochrony, pracujące w układzie tandem. Pierwszy ze spadochronów wyrzucany był z komory spadochronowej w okolicy pułapu lotu, za pomocą ładunku prochowego, zapalanego lontem, inicjowanym przed startem rakiety.
Mechanizm rozłączania pirotechniczno-czasowy.

Dane techniczne RM-2D (wg [1]):
Długość- 1450 mm, średnica max- 92 mm.
Masa startowa- 10,8 kg.
Pułap- ok. 1580 m, czas lotu- 84 s, odległość pozioma od wyrzutni do miejsca upadku- 1500 m.

Człon napędowy:
Średnica- 82 mm, rozpiętość stateczników- 380 mm.

Głowica-zasobnik:
Długość zewnętrzna kabinki dla zwierząt doświadczalnych- 165 mm, średnica zewnętrzna kabinki dla zwierząt doświadczalnych- 75 mm, średnica- 92 mm, rozpiętość stateczników- 320 mm.
Masa- 4,3 kg, masa kabinki dla zwierząt doświadczalnych- 0,38 kg.