Po utworzeniu z początkiem 1961 r. Doświadczalnego Ośrodka Rakietowego Aeroklubu postanowiono zrealizować niektóre zamierzone wcześniej eksperymenty, doprowadzając jednocześnie do końca prace nad rakietą przesyłową, zapoczątkowane wersjami RM-2P i RM-2B. W tym czasie zorganizowany został ”Kurs Obsługi Rakiet Doświadczalnych”, gzie szkolono teoretycznie i praktycznie w obsłudze eksperymentów rakietowych.

Rozpoczęte zostały prace nad rakietą wysokościową. Prowadzono również prace nad rakietą przesyłową. Podjęcie akcji szkoleniowej stworzyło zapotrzebowanie na rakietę, nadającą się do praktycznego szkolenia obsługi. Powstała więc koncepcja uniwersalnej rakiety doświadczalnej, przesyłowo-szkoleniowej. Pierwsze prototypy tej rakiety stanowiły konstrukcje RM-2C i RM-2D, różniące się wyposażeniem i pewnymi szczegółami. Projekty powstały na bazie konstrukcji rakiety RM-2B, w której dokonano szeregu zmian. Konstruktorem rakiety był mgr. inż. Jacek Walczewski. Ładunek głowicy rakiety RM-2C stanowiła elektronowa lampa błyskowa, przeznaczona do znaczenia toru lotu.

Próba rakiety RM-2C odbyła się łącznie z próbą rakiety RM-2D na Pustyni Błędowskiej w dniu 10.04.1961 r. Eksperyment miał przebieg pomyślny. Start rakiety odbył się o godzinie 20.18. Oddzielenie głowicy i rozwinięcie zespołu spadochronów odbyło się prawidłowo, przyziemienie głowicy było łagodne. Lampa błyskowa pracowała w ciągu całego lotu i nadal po lądowaniu, co ułatwiło odnalezienie głowicy. W ciągu 20 minut od startu głowica została odzyskana. Wykonano liczne pomiary optyczne i fotograficzne.

Konstrukcja:
Stopień pierwszy składał się z silnika S-2, na którym za pośrednictwem blaszanej tulei zmontowano zespół 4 dużych stateczników wykonanych ze sklejki. Z przodu była osadzona tuleja zespołu połączenia stopni. Średni ciąg silnika- 2157 N (220 kG), czas pracy- 0,9 s.
Powiększono komorę ładunku użytecznego, przez zwiększenie średnicy głowicy powyżej średnicy silnika, do wartości 92 mm. Głowica składała się z komory spadochronowej, o średnicy, odpowiadającej średnicy silnika, oraz z nadkalibrowego zasobnika ładunku użytecznego. Korpus komory spadochronowej wykonany był ze stopu aluminium. Na jednym końcu korpusu osadzona była na wcisk i przynitowana stalowa tuleja, służąca do połączenia z częścią silnikową. Do tulei umocowano cztery stateczniki, stabilizujące głowicę po jej odłączeniu od części silnikowej. Z przodu na korpusie komory osadzono stalowe zamknięcie, stanowiące zarazem przejście na większą średnicę zasobnika. W zamknięciu osadzony był zaczep linki spadochronowej. Wyposażenie stanowiło 2 spadochrony, pracujące w układzie tandem. Pierwszy ze spadochronów wyrzucany był z komory spadochronowej w okolicy pułapu lotu, za pomocą ładunku prochowego, zapalanego lontem, inicjowanym przed startem rakiety. Zasobnik ładunku stanowił element samodzielny, łączony z komorą spadochronową za pomocą gwintu. Zasobnik składał się ze stalowej podstawy z gwintem, osłony zewnętrznej z blachy aluminiowej, oraz z urządzeń wewnętrznych. Stożek przedni osłony był zakończony wydłużonym ostrzem, mającym na celu ustawienie pionowe głowicy przy lądowaniu na piasku.
Mechanizm rozłączania pirotechniczno-czasowy.

Dane techniczne RM-2C (wg [1]):
Długość- 1450 mm, średnica max- 92 mm.
Masa startowa- 12,4 kg.
Pułap- 2400 m, czas lotu- 98 s, odległość pozioma od wyrzutni do miejsca upadku- 1215 m.

Człon napędowy:
Średnica- 82 mm, rozpiętość stateczników- 325 mm.

Głowica-zasobnik:
Długość- 1050 mm, średnica- 92 mm, rozpiętość stateczników- 300 mm, objętość komory ładunkowej- 3180 cm³.
Masa- 6,2 kg, masa ładunku użytecznego- 3,74 kg.