Rakiety doświadczalne serii RM były przeznaczone do prowadzenia badań, mających na celu zebranie podstawowych doświadczeń w projektowaniu i próbach rakiet meteorologicznych. Stąd symbol RM, pochodzący od słów ”rakieta meteorologiczna”, aczkolwiek żadna z rakiet tej serii nie spełniała funkcji urządzenia do pomiaru parametrów meteorologicznych.

Pierwsze studium projektowe rakiety badawczej rozpoczęto w Sekcji Technicznej Polskiego Towarzystwa Astronautycznego w jesieni 1956 r. Projekt ten, nazwany później RM-0, był oparty na koncepcji rakiety startującej z balonu, na wzór amerykańskiego systemu Rockoon. Wydawało się, że rozwiązanie takie pozwoli osiągnąć duże wysokości lotu przy zastosowaniu mało doskonałej rakiety. Głównym konstruktorem był mgr inż. Jacek Walczewski.

Projekt obejmował jedynie wstępną i bardzo ogólną analizę teoretyczno-obliczeniową, tak że może być traktowany jako pewnego rodzaju ćwiczenie, choć próbowano także rozeznać praktyczną stronę jego realizacji. Zagadnienia konstrukcji balonu konsultowano ze znanym specjalistą balonowym ppłk. F. Hynkiem, za którego pośrednictwem uzyskano z Aeroklubu PRL pewną ilość polietylenowych balonów pochodzenia zagranicznego. Balony te zamierzano połączyć w wiązkę. W pierwszym kwartale 1957 r. odstąpiono od dalszych prac nad projektem RM-0. Główna przyczyną była niemożliwość zachowania koniecznych wymogów bezpieczeństwa podczas startu systemu balon-rakieta.

W tym samym czasie powstał zarys programu realizacji serii rakiet: jednostopniowej RM-1, dwustopniowej RM-2 i trzystopniowej RM-3.

Konstrukcja:
Rakieta na paliwo stałe.
Start rakiety miał odbywać się z balonu na wysokości 12 km.
Silnik rakietowy o impulsie całkowitym 1800 daN^.s. Masa paliwa- 18 kg.

Dane techniczne RM-0, projektowane (wg [1]):
Masa własna- ok. 27 kg, masa użyteczna- 3 kg, masa startowa- ok. 30 kg.