RASKO-3, 1964

Projekt rakiety doświadczalnej do sztucznego oddziaływania na chmury. Polska.
Projekt rakiety doświadczalnej do sztucznego oddziaływania na chmury RASKO-3. (Źródło: rys. Krzysztof Luto).
W końcu 1964 r. opracowano powiększoną, wersją rakiety RASKO-2, pod nazwą RASKO-3. Rakieta ta zawierała wszystkie rozwiązania swego mniejszego pierwowzoru, natomiast wyposażona być miała w większy silnik S-8, którego prototyp wykonano. Spodziewano się uzyskać większy pułap i udźwig rakiety w porównaniu RASKO-2. Projekt został zarzucony wobec realizacji silnika S-7bis i nowej wersji rakiety RASKO-2.

Konstrukcja:
Silnik rakietowy S-8. Silnik był przystosowany do tego samego paliwa, na jakim pracował silnik S-7. Jednak zamiast 4 lasek paliwowych miał ich mieścić 7, zwiększając przez to masę paliwa.

Dane techniczne RASKO-3 (wg [1]):
Długość- 1560 mm, średnica stopnia silnikowego- 60 mm, rozpiętość stateczników silnika- 260 mm.
Masa startowa- 7,0 kg, masa paliwa- ok. 1,0 kg.

Źródło:

[1] Walczewski J. ”Polskie rakiety badawcze.”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1982.
[2] Elsztein P. ”Polska w Kosmosie”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1978.
blog comments powered by Disqus