W Polsce.

W 1970 r. w Zakładzie Badań Rakietowych i Satelitarnych PIHM podjęto się opracowania zminiaturyzowanej sondy SOMIT (Sonda Miniaturowa Temperatury) oraz specjalnego grota, w którym można by zmieścić sondę i który umożliwiałby emisję sygnału sondy na zewnątrz. W latach 1972-1973 zrealizowano wykonanie serii prototypowej grotów i sond. Nowy grot, w wersji ostatecznej, przeznaczonej do prób w locie, nosił nazwę GROT-E-50/11, zaś cały system pomiarowy nazwano systemem GROT-SOMIT. Do prób przygotowano 4 rakiety "Meteor-1E" i 8 rakiet "Meteor-3E". Dziewięć prób odbyło się w 1973 r. a trzy w 1974 r.

Prace nad systemem GROT-SOMIT były dalej prowadzone w ramach współpracy Interkosmos. W 1973 r. rozpoczęto opracowywanie wersji sond SOMIT do rakiety MMR-06-DART. Rozwiązanie grota E-50/11 wzbudziło duże zainteresowanie. W grudniu 1973 r. odbyły się na Stacji Sondażu Rakietowego ”Wołgograd” w ZSRR próby sond SOMIT-IV w grotach polskich E-50/11, ustawionych na silniku rakiety MMR-06. Pułapy tych wzlotów wynosiły 50-60 km. Od 1974 r. do 1979 r. odbywały się na stacji ”Wołgograd” próby kolejnych dalszych wersji sond SOMIT w grotach konstrukcji radzieckiej. W latach 1974-1979 w ZSRR opracowywano oparty na podobnej zasadzie grot dla rakiety meteorologicznej MMR-06, tworząc nową wersję tej rakiety, nazwaną MMR-06-DART. W próbach tej rakiety stosowano dalsze wersje rozwojowe sondy SOMIT (budowane w tym celu w Polsce) oraz inne sondy o podobnej konstrukcji, budowane w ZSRR i NRD.

Konstrukcja:
Silnik na stały materiał pędny.
Rakieta startuje z wyrzutni, której prowadnice nadają rakiecie ruch obrotowy wokół osi podłużnej, co zapewnia (wraz z usterzeniem) odpowiedni zapas stateczności dynamicznej.
Głowica rakiety odzyskiwana jest za pomocą jednego spadochronu, a rakieta nośna przy użyciu drugiego.

Dane techniczne (wg [2]):
Masa całkowita- 135 kg, masa wyposażenia pomiarowo-badawczego- 3,5 kg.
Pułap- 60 km.