Samolot bombowy i transportowy Vickers ”Valentia” został powstał w firmie Vickers. Na początku lat 1930-tych RAF użytkował z powodzeniem samoloty bombowe i transportowe Vickers ”Victoria” napędzane silnikami Napier ”Lion”. W tym czasie silniki typu ”Lion” były uważane już za przestarzałe, postanowiono więc do napędu samolotu ”Victoria” użyć nowego silnika Bristol ”Pegasus” o większej mocy. Zostały opracowane dwie wersje rozwojowe:

- pierwsza, oznaczona jako ”Victoria” Mk.VI (Configuration I)- zachowała konstrukcję samolotu ”Victoria” i dlatego miała ograniczoną masę startową,
- druga, o wzmocnionej konstrukcji płatowca, która była zdolna do wykorzystania pełnej mocy silnika ”Pegasus”. Otrzymała oznaczenie Configuration 2, a następnie otrzymała nazwę Vickers 264 ”Valentia” Mk.I. Samolot wykonał pierwszy lot w maju 1934 r. Zostało zamówionych 28 nowych samolotów Vickers ”Valentia” wg Specyfikacji nr 30/34, dalsze 69 (wg innych źródeł- 54) egz. powstało z przebudowy samolotów ”Victoria” (oznaczenie fabryczne- Typ 278). Produkcja trwała do 1936 r.

Początkowo planowano, że będzie to samolot bombowy, ze względu jednak na zbyt niskie osiągi był wykorzystywany w roli samolotu transportowego. Jako pierwszy samoloty ”Valentia” otrzymał 70 dywizjon RAF w Hinaidi (w Iraku) w 1934 r., zaopatrując brytyjskie siły w Indiach, Persji i Iraku. W kilka wypadków przerzucały one wzmocnienia dla garnizonów, na które napadli powstańcy, w szczególności, na zachodniej granicy Indii. Kiedy istniała konieczność użycia w roli bombowca, wówczas samolot zabierał bomby na zaczepach pod skrzydłami. Prowadzono również próby w wersji propagandowej samolotu z zamontowanymi głośnikami. Miały one być stosowane do zaprowadzania porządku z powietrza w potencjalnie buntowniczych plemionach. ”Valentia” była stosowana do eksperymentów z tankowaniem w powietrzu. W Wielkiej Brytanii były używane jako samoloty szkolne.

Używane w czasie II wojny światowej, jako sanitarne, szkolne i transportowe. W czas kryzysu monachijskiego samoloty ”Valentia”, skupione w Egipcie, przygotowane zostały do nocnych nalotów na cele w Libii. Latem 1940 r. zostały użyte do operacji nocnego bombardowania wojsk włoskich podczas walk na Pustyni Zachodniej. W tym samym roku samoloty z jednostek szkolnych patrolowały wybrzeże Anglii przed spodziewaną inwazją niemiecką. Jako samoloty transportowe używane były w Afryce i na Bliskim Wschodzie. Większość samolotów tego typu spisano ze stanu w 1943 . Ostatni Anglicy sprzedali Indiom w lipcu 1944 r. Samoloty ”Valentia” używane były również w lotnictwie Południowej Afryki (od 1939 r.) i Indii (od 1940 r.).

W Polsce.

Polscy piloci i uczniowie radiooperatorzy latali w 1940 r. na samolotach Vickers ”Valentia”, m.in. w N°1 Signal School RAF w Cranwell. Na pokład samolotu zabierano jednorazowo grupę 10-12 uczniów. W okresie Bitwy o Wielką Brytanię eks-bombowce ”Valentia” z Cranwell, pilotowane przez Polaków, wykonywały zadania bojowe, prowadząc patrolowanie linii brzegowej i wód przybrzeżnych.

Polscy piloci ferry z N°1 ADU/ME- Polish Detachment Takoradi drogę powrotną (Kair-Takoradi), po dostarczeniu samolotów, odbywali grupowo m.in. na pokładach samolotów wojskowych Vickers ”Valentia” z dywizjonów transportowych RAF.

Konstrukcja:
Dwupłat o konstrukcji mieszanej. W wersji transportowej: załoga- 2 osoby, pasażerów-22.
Usterzenie pionowe podwójne, poziome- dwupłatowe.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- 2 (wg [1]- 6) karabiny maszynowe kal. 7,7 mm. Udźwig bomb- 1000 kg.

Napęd- 2 silniki gwiazdowe Bristol ”Pegasus II L3” lub ”Pegasus M3” o mocy 478 kW (650 KM) każdy .

Dane techniczne Mk.I (wg [2]):
Rozpiętość- 26,62 (wg [1]- 26,61) m, długość- 18,14 (wg [1]- 18,13) m, wysokość- 3,9 (wg [3]- 5,41) m, powierzchnia nośna- 76,0 (wg [1]- 202,34) m².
Masa własna- 4987 (wg [1]- 4918) kg, masa całkowita- 8860 (wg [1]- 8845) kg.
Prędkość max- 193 (wg [1]- 209) km/h, prędkość przelotowa- (wg [1]- 188) km/h, pułap- 4955 m, zasięg- 1290 (wg [1]- 1300) km.