W związku ze wzrostem zainteresowania młodzieży budową szybowców i lotami szybowcowymi, wywołanego organizowaniem II Konkursu Szybowców na Oksywiu, redaktor czasopisma ”Młody Lotnik”, student Jerzy Osiński wraz z inż. Władysławem Zalewskim wystąpili w 1925 r. z inicjatywą zaprojektowania prostego szybowca, przeznaczonego do budowy amatorskiej.

Projekt szybowca opracował w pierwszej połowie 1926 r. Antoni Uszacki natomiast inż. Władysław Zalewski opracował instrukcje budowy szybowca oraz instrukcje wykonywania lotów szybowcowych. Instrukcje te wraz z rysunkami sprzedawała redakcja ”Młodego Lotnika”. Start szybowca odbywał się na nogach biegnącego pilota, który niósł szybowiec przypasany do ramion. Lądowanie natomiast mogło odbywać się na nogach pilota i na płozach.

Prototyp szybowca wykonało w 1926 r. międzyszkolne Koło Lotnicze ”Start” w Warszawie pod kierunkiem prezesa koła Bolesława Miszułowicza, który wprowadził kilka ulepszeń konstrukcyjnych i wykonawczych. Budowę prowadził Bernard Sznycer. Szybowiec otrzymał oznaczenie KLS-I. W maju 1927 r. szybowiec został wystawiony na Wystawie Lotniczej LOPP w Warszawie. Po wystawie szybowiec był przechowywany w hangarze LOPP na lotnisku mokotowskim w Warszawie. Szybowiec nie był używany do lotów. Gdy w zimie 1927/28 LOPP zażądał usunięcia szybowca z hangaru. Koło ”Start” zdecydowało skasować go z honorem: szybowiec został rozbity przy próbach holowania przed hangarem.

Drugi egz. szybowca zbudowało koło lotnicze przy Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie, pod kierunkiem Tadeusza Arcinowskiego, ulepszając kilka szczegółów konstrukcji szybowca. W budowie szybowca brali udział uczniowie: Lewiński, Małż, Czarnik i Prot-Komornicki. Trzeci egzemplarz zbudowany został przez ucznia szkoły średniej Kasperkiewicza.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy szybowiec-lotnia do budowy amatorskiej, dwupłat o konstrukcji drewnianej. Podstawowym materiałem były sosnowe kije od szczotek o średnicy 25 i 30 mm! Konstrukcja wykrzyżowana drutami stalowymi. Okucia gięte z blachy stalowej 1 mm lub lutowane na mosiądz (wg projektu - tylko dwa lutowane). W KLS-I okucia lutowane z rurek, łączące końce dwóch, trzech lub czterech prętów. Konstrukcja wykrzyżowana drutami stalowymi 1 i 1,5 mm.
Płaty prostokątne, dwudźwigarowe. Górny płat o większej rozpiętości, wyposażony w lotki. Żebra płatów i usterzenia- z listew sosnowych 8 x 10 mm. Cięci­wa płatów 1,1 m. Pokrycie skrzydeł i usterzenia jednostron­ne (od dołu) płótnem (surówką bawełnianą lub perkalem). Napęd lotek linkami stalowymi 1 mm.
Kadłub kratowy. Miejsce pilota z siodełkiem na podłużnym pręcie (podobnie jak w rowerze). Sterownica składająca się z drążka sterowego i sklejkowych pedałów (z osią obrotu przy piętach).
Pokrycie usterzenia jednostronne (od dołu) płótnem. Napęd sterów linkami stalowymi 1 mm.
Podwozie stanowiły jesionowe dwie płozy. Płoza ogonowa amortyzowana.

Dane techniczne:
Rozpiętość górnego płata- 7,0 m, rozpiętość dolnego płata- 5,0 m, długość- 4,16 m, wysokość- 2,25 m, powierzchnia nośna- 12,5 m². Masa własna- 35 kg, masa użyteczna- 65 kg, masa całkowita- 100 kg.
Prędkość lotu- 36 km/h, doskonałość- 7, opadanie minimalne- 1,4 m/s.