W dniu 15.09.1940 r. rozpoczęto formowanie Polskiej Eskadry Balonowej (Polish Balloon Flight- PBF). Eskadra wchodziła w skład brytyjskiego dywizjonu balonowego nr 945, który stacjonował w Glasgow. Po przeszkoleniu jednostka została przeniesiona w grudniu 1940 r. do Szkocji, gdzie została przydzielona do zgrupowania balonowego broniącego miasta i portu Glasgow. Standardowe wyposażenie stanowiły balony zaporowe produkcji brytyjskiej typu LZ Mk.VII. W lipcu 1942 r. jednostka została włączona w skład 929 dywizjonu balonowego i przeniesiona w rejon zatoki Firth of Forth. Część personelu PBF zaangażowano wówczas do ochrony balonami zaporowymi konwojów przybrzeżnych. Na jednostkach pływających stosowane były wówczas angielskie balony zaporowe LZ Mk.V. W tym samym okresie eskadra obsługiwała w Leven jeden balon obserwacyjny specjalnie przystosowany do szkolenia skoczków Polskiej Brygady Spadochronowej- Dumbo Jump Parachute.

Od lipca 1944 r. PBF została włączona w skład wielkiej koncentracji balonów zaporowych, tworzących jeden z elementów systemu obrony Londynu przeciw bombom V-1. Eskadra obsadziła wówczas 22 posterunki balonowe koło Redhill. W dniu 27.08.1944 r. eskadra została przesunięta na odcinek Rochester. Koncentracja była utrzymana do połowy października 1944 r. W tym czasie jednostka użytkowała, oprócz angielskiego sprzętu, również amerykańskie balony zaporowe- US Barrage Balloon- typu US/BB Mk.VIII i US/BB Mk.XII. W połowie października 1944 r. PBF została przeniesiona do 15 Ośrodka Balonowego w Newcastle, gdzie po rozwiązaniu Balloon Command przeprowadzono reorganizację oddziałów zmieniając ich strukturę. PBF otrzymała wówczas nową nazwę Polish Balloon Unit (Polska Jednostka Balonowa). W tej postaci PBU przeszła w dniu 19.12.1945 r. do Cardington, gdzie została rozwiązana w 1946 r.

Konstrukcja:

Dane techniczne: