Wzorując się na projekcie ultralekkiego szybowca Sandlin "Goat" autorstwa Mike Sandlina ze Stanów Zjednoczonych, zaprojektowano w Allstar PZL Glider nową konstrukcję lekkiego szybowca z otwartą kabiną. Konstruktorem pro­wadzącym został Stanisław Oskwarek. Początkowo szybowiec posiadał oznaczenie SZD-60, zmienione później na GOKO. Nazwa powstała od nazwisk osób zaangażowanych w projekt: Mieczysław Goryl, Stanisław Oskwarek, Mieczysław Krysta i Michał Ombach. Projekt i wykonanie dwóch egzempla­rzy szybowca miało miejsce przy za­awansowanym udziale Mieczysława Krysty, właściciela Pracowni Architek­tonicznej z Cieszyna i znanego w środowisku modelarza. Szybowiec jest nawiązaniem do polskich konstrukcji typu Kocjan "Wrona", WWS-1 "Salamandra", IS-3 ABC i PW-2 "Gapa".

Daleko idące zmiany konstrukcji doprowadziły do powstania znacznie dojrzalszej konstrukcji, w profesjonalnym wykonaniu. W odróżnieniu od oryginalnego szy­bowca "Goat", SZD-60 GOKO otrzymał nową aerodynamikę skrzydła (inny profil), powiększone lotki, zmieniony obrys końcówek skrzydeł oraz steru kie­runku. Zastosowano połączenia spawa­ne i skręcane. Całkowicie przeprojektowano kadłub oraz dołożono centropłat, zastosowano kinematykę napędów typową dla szybowców certyfikowanych. Zwrócono szczególną uwagę na sta­ranność przyjętych rozwiązań, zwłasz­cza połączeń głównych zespołów oraz kinematyki napędów. Wzmocniona rama kadłuba została przystosowana do zabudowy silnika startowego. Układ sterowania klasyczny z wykorzystaniem popychaczy i linek, dodatkowo szybowiec wyposażony został w klapy przelotowe- przeskokowe- pełniące jednocześnie funkcję hamulców aero­dynamicznych.

Szybowiec ultralekki GOKO, z opcją elektrycznego napędu startowego, został zaprojektowany jako jednomiejscowe urządzenie latające o bardzo małej masie własnej (do 115 kg). Wpisuje się w wymagania przepisów dla kategorii niekwalifikowanej, podkategorii UL-115 oraz przepisów federalnych Part 103 FAA (Ultralight Vehicles). Skonstruowany z zachowaniem praktyk budowy szybowców certyfikowanych, odznacza się szeregiem rozwiązań technicznych, w wielu przypadkach spełniających wymogi konstrukcji lotniczych (Specyfikacje Certyfikacyjne CS-22). Struktura płatowca pozwala na jego montaż w 3 osoby, łatwy transport oraz przechowywanie w warunkach garażowych. Przyjęte wysokie współczynniki bezpieczeństwa, bardzo wysoka stateczność oraz małe obciążenie powierzchni powinny przekładać się na bezpieczeństwo użytkowania. Użytkowanie szybowca nie wymaga posiadania uprawnień lotniczych.

Prace projektowe zostały rozpoczęte prawdopodobnie w 2018 r. Szybowiec miał powstać przy udziale i pod skrzydłami Allstar PZL Glider (SZD), które jednak wycofało się. Dalsze prace były prowadzone całkowicie prywatnie.

Pierwszy egzemplarz szybowca został ukończony w połowie grudnia 2020 r. Został oblatany 19.12.2020 r. lotnisku w Bielsku, na holu za samochodem. Pilotem był Michał Ombach. Dwa tygodnie później wykonano kolejne loty, za samochodem i wyciągarką szybowcową. Pierwsze próby wykazały, że jest to bardzo udana konstrukcja. Szybowiec jest bardzo przyjemny i prawidłowy w pilotażu, a sterowanie klasyczne jak dla szybowców certyfikowanych.

Do kwietnia 2021 r. zostało wykonanych kilkadziesiąt lotów, wykorzystując jako urządzenie startowe samochód z podpiętą elastyczną liną syntetyczną o długości pomiędzy 200 a 400 m. Szybowiec sprawuje się bez zarzutów, a drobne początkowe usterki były eliminowane na bieżąco. Może być użytkowany tak w terenie górzystym jak i płaskim- loty żaglowe i termiczne, przy starcie ze zbocza (liny gumowe, start grawitacyjny, start z ręki), wzlot za samochodem oraz za wyciągarką paralotniową lub szybowcową.

Drugi egzemplarz szybowca jest budowany u Mieczysława Krysty w Cieszynie. Podjęte zostały prace nad przeprojektowaniem struktury kadłuba, aby zaoszczędzić na masie i uprościć technologię. Dopracowano i uzupełniono dokumentację. Mieczysława Krysta wykonał makietę napędu elektrycznego w układzie śmigła pchającego. Jedna z większych w Europie firm modelarskich wystąpiła z propozycją zastosowania ich napędu w szybowcu.

Konstrukcja.
Jednomiejscowy grzbietopłat konstrukcji mieszanej.
Płat o obrysie prostokątnym, dwudzielne, bezdźwigarowe (rolę dźwigarów przejmują rury krawędzi natarcia i spływu), podparte zdwojonym zastrzałem i usztywnione wewnętrznie poprzez system stalowych linek naciągowych. Obrys stanowią rury stopu PA, pospinane przekładkowymi żebrami kompozytowymi. Profil stały dwuwypukły, samostateczny. Lotki i klapy wpisane w obrys skrzydła, posiadają profil szczątkowy. Klapy pełnią jednocześnie funkcję hamulców aerodynamicznych. Całość konstrukcji kryta tkaniną syntetyczną Oratex, w części centropłata i kabiny pilota- kompozytem. Wydłużenie skrzydeł- 7,24.
Kadłub o konstrukcji kratownicowej wykonanej z rur duraluminiowych. Bez pokrycia. Obszerna kabina pilota jest częściowo osłonięta wiatrochronem. Pozycja pilota siedząca. Hak do liny gumowej oraz zaczep holowniczy Tost G88 z samowyczepem, po przekroczeniu kąta liny na ciągu.
Podwozie główne amortyzowane, koło przednie stałe, łożyskowane. Płoza amortyzowana krążkiem gumowym w ogonie.
Usterzenia z rur aluminiowych, stery nie wyważane masowo.

Wyposażenie- przyrządy pilotażowe: prędkościomierz, wysokościomierz, skompensowany wariometr oraz chyłomierz poprzeczny. Istnieje możliwość zabudowy dodatkowego wyposażenia.

Silnik- opcjonalnie elektryczny napęd startowy ze śmigłem pchającym.

Dane techniczne SZD-60 GOKO (wg [3]):
Rozpiętość- 11,2 (wg [1]- 10,96) m, długość- 5,2 (wg [1]- 5,33) m, wysokość- (wg [1]- 2,19) m, powierzchnia nośna- 16,5 (wg [1]- 18,6) m².
Masa własna- 115 (wg [1]- 90) kg, masa w locie- 220 (wg [1]- 180) kg.
Prędkość max-  (wg [1]- 90) km/h, prędkość optymalna- (wg [1]- 50) km/h, prędkość przeciągnięcia- (wg [2]- 43- 46) km/h, prędkość opada­nia min.- (wg [1]- 1,5) m/s, doskonałość- 13 (wg [1]- 14).