Stanisław Trembecki był stałym gościem kró­lewskich obiadów czwartkowych Stanisława Augusta. W trakcie jednego z takich, w 1785 r. (wg [3]- w 1795 r.) zaprezentował w Grodnie Stani­sławowi Augustowi projekt balonu sterowanego.

Zaopatrzył balon w żelazną płytę. Poniżej niej, na osi, umieścił długi drąg z magnesem na końcu. Pilot mógł poruszać tym drągiem w prawo i w lewo za po­średnictwem sznurów trzymanych w ręku. Trembecki sądził, że zachowując odpowiednie proporcje wiedzy wielkością magnesu i ciężarem płyty, jak również cię­żarem całkowitym balonu, magnes będzie przyciągał żelazną płytę z dostateczną siłę, by pociągnąć cały ba­lon w kierunku wymaganym przez pilota. Proponował także umocowanie magnesu do latawca ażeby przy pomocy linki można go było oddalać na dowolną od­ległość lub przybliżać. Chciał w ten sposób zmieniać siłę przyciągania a tym samym prędkość lotu.

Projekt ten spotkał się z krytyką na dworze Stani­sława Augusta, a także wśród dominikanów grodzieńskich, pomiędzy którymi znajdowali się ksiądz Alojzy Korzeniewski, kierownik gabinetów fizycz­nych króla. Trembecki prosił by dominikanie wyko­nali na polecenie króla niewielki model balonu- Korzeniewski jednak odmówił, podnosząc, że projekt jest fantastyczny. Wskutek interwencji Trembeckiego król Stanisław August poprosił o ocenę projektu Akademie Nauk- berlińską i petersburską. Jednogło­śnie w 1795 r. stwierdziły, że projektowane urządze­nie nie dostarcza w zysku żadnej siły zdolnej poruszyć balon i zmienić kierunek jego lotu i potraktowały projekt- podobnie jak Alojzy Korzeniewski- jako pomysł dyletanta, nie posiadającego orientacji w podstawowych prawach fizyki. Trembecki nie ograni­czał się w swych fantazjach do projektu balonu, który mógłby znaleźć zastosowanie na polu walk w rewolucyjnej Francji. Przedstawiał królowi także różne, zupełnie nierealne pomysły alchemiczne.

Starsza historiografia lotnicza Polski podawała, że pro­jekt tego balonu opracował Marcin Poczobut-Odlanicki. W świetle nowszych ustaleń okazało się, że opracowany został jednak przez Stanisława Trembeckiego.