Samolot gotowy był jesienią 1911 r. Podczas prób przeprowadzonych w 1911 r. na lotnisku mokotowskim przez pilotów Stanisława Supniewskiego i  Michała Scipio del Campo, samolot nie chciał się oderwać od ziemi ze względu na zbyt dużą masę. W zimie 1911/12 samolot otrzymał usterzenie pionowe. Ponowne próby startu na wiosnę 1912 r. nie dały pozytywnych wyników. Po likwidacji "Awiaty" przez władze carskie na początku 1912 r., samolot pozostał w hangarze, gdzie uległ zniszczeniu w nieznanych okolicznościach.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy jednopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat o kształcie eliptycznym, z dwoma dźwigarkami, przednim i tylnym, zbiegającymi się przy końcach płata, nasadzony na dźwigar główny zamocowany obrotowo w kadłubie, obracany za pomocą mechanizmu sterowania. Końce płata z żebrami łukowatymi tworzącymi konstrukcję zbliżoną do skrzydeł owadów. Kryty płótnem. Końce płata elastyczne, wyginane, spełniały role lotek. Płat usztywniony linkami.
Kadłub kratownicowy, w części przedniej o przekroju prostokątnym, z grubych listew, w części tylnej o przekroju trójkątnym- z prętów bambusowych. Kabina odkryta.
Usterzenie poziome płytowe, o konstrukcji zbliżonej do konstrukcji skrzydeł. Usterzenie pionowe trójkątne. Usterzenie kryte płótnem.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- gwiazdowy Anzani o mocy 18 kW (25 KM).

Dane techniczne "Łątka" (wg [2]):
Rozpiętość- ok. 11 m, długość- ok. 7,2 m, wysokość- ok. 3 m, powierzchnia nośna- ok. 16 m².