Sp-I, 1926

Samolot sportowy, doświadczalny (studium samolotu myśliwskiego), łącznikowy. Polska.
Samolot sportowy i doświadczalny Sp-I z silnikiem Salmson. (Źródło: Aero Technika Lotnicza nr 1/1992).
Projekt samolotu Sp-I opracował inż. Piotr Tułacz. Współkonstruktorem samolotu był technik August Bobek. Samolot powstał z inicjatywy wytwórni WWS ”Samolot”. Założeniem wytwórni i konstruktora było udowodnienie, że można budować własne samoloty z krajowych surowców, w co ówczesne władze lotnicze nie wierzyły, stawiając na licencje zagraniczne.

Budowę samolotu rozpoczęto w grudniu 1925 r. Pierwsze próby kołowania wykonano z silnikiem Anzani 6A4, który zastąpiono silnikiem Salmson. Pierwszy lot samolot wykonał 24.07.1926 r. Osiągi samolotu okazały się wyższe od obliczeniowych. Samolot miał dużą prędkość maksymalną, duże wznoszenie i małą prędkość lądowania. Na samolocie wykonano małą liczbę lotów. WWS złożyła ofertę na dostawę Sp-I w charakterze samolotu kawaleryjskiego do towarzyszenia większym jednostkom,jednak propozycja nie wzbudził zainteresowania wojska. Po wymontowaniu silnika, który użyto do prototypu Bartel BM-2, samolot stał nieużywany w hangarze, aż w końcu skasowano go.

Sp-I był pierwszym samolotem skonstruowanym przez polską wytwórnię lotniczą. Doświadczenia zebrane przy projektowaniu i budowie Sp-I wykorzystał A. Bobek podczas projektowania w samolotu myśliwskiego PWS-10.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy górnopłat zastrzałowy o konstrukcji drewnianej.
Płat dwudzielny, o stałej cięci­wie i o profilu Dewoitine 26 A. Konstrukcja dwudźwigarowa, dźwigary skrzynkowe, pokryty sklejką. Skrzydło podparte dwiema parami zastrzałów z rur stalowych oprofilowanych drewnem. Lotki szczelinowe, Lachmana, nieróżnicowe. Napęd lotek popychaczami. Mocowanie skrzydeł na piramidce z rur za pomocą okuć kulowych według patentu A. Bobka, składa­jących się z dwóch półkul dociskanych nakrętką za pomocą korbki wystającej nad skrzydłem. Połączenia zastrzałów- też za pomocą okuć grzybkowych (kulowych) według patentu A. Bobka. Demontaż skrzydeł był łatwy i szybki.
Kadłub półskorupowy o owalnym przekroju, podłużnicowo-wręgowy z pokryciem ze sklejki 2 mm. Łoże silnika w postaci trójnogu nitowanego z blachy stalowej. Za silnikiem zbiornik oleju na 15,5 l i za ścianą ogniową zbiornik paliwa na 130 1. Przód kadłuba za silnikiem kryty blachą aluminiową. Kabina odkryta.
Usterzenie wolnonośne kryte sklejką. Usterzenie poziome integralne z kadłubem. Statecznik pionowy odejmowany.
Podwozie stałe, trójgoleniowe, osiowe z rur stalowych oprofilo­wanych drewnem, amortyzowane sznurem gumowym, kola szprychowe.

Silnik- początkowo gwiazdowy Anzani 6A4 o mocy 66 kW (90 KM), później 9- cylindrowy, gwiazdowy Salmson AC9 o mocy 88 kW (120 KM). Śmigło drewniane o średnicy 2,05 m.

Dane techniczne Sp-I (wg [1] i [2]):
Rozpiętość- 8,92 m, długość- 6,10 m, wysokość- 2,30 m, powierzchnia nośna- 15,0 m2.
Masa własna- 530 kg, masa użyteczna- 185 kg, masa całkowita- 715 kg.
Prędkość max- 190 km/h, prędkość lądowania- 60 km/h.

Galeria

  • Samolot sportowy i doświadczalny Sp-I w pierwszej wersji z silnikiem Anzani. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004).
  • Sp-I, rysunek w rzutach. (Źródło: Glass Andrzej ”Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939”).

Źródło:

[1] Glass A. ”Polskie konstrukcje lotnicze do 1939”. Tom 1. Wydawnictwo STRATUS. Sandomierz 2004.
[2] Morgała A. ”Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939”. Wyd. Bellona. Warszawa 2003.
blog comments powered by Disqus