THK-5 (THK-10), 1945
(MKEK-5)

W 1945 r. w THK inż. Stanisław Rogalski, inż. Jerzy Teisseyre i inż. Leszek Dulęba opracowali pasażerską wersję samolotu oznaczoną THK-5A. Samolot otrzymał zmodyfikowane usterzenie pionowe, okna w kabinie pasażerskiej i fotele oraz oszklenie dachu kabiny pilotów. Samolot miał otrzymać chowane podwozie, lecz ze względu na trudności z zakupem zastosowano stałe podwozie. Prototyp THK-5A został oblatany w 1946 r. Używano dla niego też oznaczenia THK-10, a po zmianie nazwy wytwórni MKEK-5. Badań w locie prototypów samolotu THK-5 dokonywał, m.in. Franciszek Janik.
W końcu lat czterdziestych zbudowano podobno 10 samolotów MKEK-5. Jeden został sprzedany do Danii, gdzie był jeszcze w użyciu w pierwszej połowie lat 1950-tych.
Konstrukcja:
Dolnopłat o konstrukcji drewnianej. W wersji THK-5: załoga- 2 osoby oraz lekarz i 2 chorych na noszach. W wersji THK-5A: załoga- 2 osoby, pasażerów- 4.
Na skrzydłach zastosowano klapy krokodylowe Zap. Z prawej strony kadłuba znajdowały się drzwi na nosze.
Kabina zakryta, ogrzewana i wentylowana.
Podwozie klasyczne chowane w locie, później stałe.
Napęd- 2 silniki rzędowy De Havilland ”Gipsy Major” o mocy 99 kW (135 KM) każdy.
Dane techniczne (wg [1]):
Rozpiętość- 14,6 m, długość- 10,0 m, wysokość- 3,1 m, powierzchnia nośna- 28,0 m2.
Masa własna- 1335 kg, masa użyteczna- 595 kg, masa całkowita- 1930 kg.
Prędkość max- 220 km/h, prędkość przelotowa- 200 km/h, prędkość min.- 120 km/h, wznoszenie- 3,5 m/s, pułap- 4000 m, zasięg- 650 km.
Galeria
Źródło:
[1] Dulęba L., Glass A. ”Samoloty RWD”. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1983.[2] Kowalski T. J., Malinowski T. ”Mała encyklopedia lotników polskich”. Tomik 1. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. Warszawa 1983.