Samolot został zaprojektowany w zakładach Albatros, jednak jego dokumentacja techniczna i wykonawcza opracowana została przez inż. Heiricha Focke, po likwidacji i przejęciu w 1932 r. fabryki Albatros przez zakłady Focke-Wulf Flugzeugbau Bremen. Samolot Albatros L.101 wyprodukowano w niewielkiej liczbie w berlińskim oddziale fabryki Focke-Wulf w latach 1932-1933. Prototyp samolotu Albatros L.101 i pierwszy egzemplarz seryjny zostały zgłoszone do zawodów Challenge 1930. Udział w konkursie brał tylko wykonany w 1930 r. prototyp, nie kończąc jednak nawet prób technicznych.

Wszystkie samoloty seryjne przekazano Niemieckiej Szkole Pilotów Komunikacyjnych, gdzie używano je jako samoloty szkolno-treningowe.

W Polsce.

Po 1945 r. samolot Albatros L.101, noszący znaki cywilne D-EKYQ i numer fabryczny 245, został odnaleziony na złomowisku koło Czarnkowa i złożony w pomieszczeniach Okręgowej Składnicy Lotniczej w Gądkach pod Poznaniem. Następnie był przechowywany w magazynach w Pilawie i Wrocławiu, skąd w 1963 r. trafił do Muzeum Lotnictwa i Astronautyki w Krakowie. Zachował się jedynie szkielet kadłuba wraz z baldachimem i centropłatem, silnik i śmigło oraz kompletne usterzenie wysokości ł kierunku.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy górnopłat (parasol) o konstrukcji mieszanej.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.

Silnik- Argus As-8A seria 3 o mocy 89 kW (120 KM).

Dane techniczne L-101 (wg [1]):
Rozpiętość- 12,35 m, długość- 8,45 m, wysokość- 2,7 m, powierzchnia nośna- 20,0 m².
Masa własna- 520 kg, masa użyteczna- 310 kg, masa całkowita- 830 kg.
Prędkość max- 172 km/h, pułap- 4200 m, zasięg- 660 km.