Antoni Świeściak, wraz z bra­tem Józefem zgłosił 14.11.1913 r. w Belgii do opatentowania samolot. Uzyskali jego ochronę paten­tem nr 262.009.

Przedmiotem ochrony praw wynalazczych był samolot w układzie pierścieniopłata, złożony z dwu lub więcej cylindrycznych płatów nośnych, przed którymi osadzono śmigła ciągnące. Zaopatrzony w kołowe podwozie i silnik spalinowy, osadzony na platformie pomiędzy cylindrami, wyposażony w usterzenie ogonowe oraz w usterzenie poziome w postaci niewielkiego płata, usytuowanego ponad cylindrycz­nymi płatami nośnymi, wychylane systemem cięgien ze stanowiska pilota, wokół osi biegnącej wzdłuż jego tylnej krawędzi. Cylindryczne płaty, otwarte z obu krańców, umieszczane są wzdłuż osi podłużnej samo­lotu.

Z relacji polskiej prasy lotniczej z 1913 r. można sądzić, że bracia Świeściakowie podjęli w Warszawie prace konstruktorskie zamierzając zbudować pierścieniopłat, którego cylindryczny płat oparty byłby o konstrukcję wręgowo- podłużnicową, o przekroju kołowym. Nadali mu miano "Polonia". Prace nie zostały jednak zakończone.

Nieprecyzyjna informacja prasowa dotycząca ich prac (a mówiła, jakby nie było, o samolocie 2- tubowym z dwoma śmigłami o napę­dzie z jednego lub kilku silników umieszczonych w kadłubie, który łączy z sobą tuby, opatrzonego usterzeniem tylnym, między tubami) doprowadziła do błędnej rekonstrukcji ich projektu. Sądzono do­tychczas, że podjęli budowę samolotu, którego kadłub miał konstrukcję półskorupową. Przypuszczenie to należy, w świetle dokumentu patentowego, oddalić. Prasa Królestwa Polskiego, jak Goniec Polski, do­nosząc o ich pracach przesadnie podnosiła czasami, że projekt braci Świeściaków może dokonać rewolucji w zakresie rozwiązań odnoszących ku stateczności samolotu w locie.