Kierownik Katedry Budowy Płatowców i Mechaniki Lotu Politechniki Warszawskiej prof. Gustaw Mokrzycki interesując się postępem technicznym w lotnictwie, zwracał szczególną uwagę na bezogonowce. Początkowo interesował się bezogonowcami o krawędzi spływu płata bez skosu, czego wyrazem była budowa samolotu PZL-22. Następnie przeniósł swą uwagę na bezogonowce ze skośnym płatem.

W 1936 r. z inicjatywy prof. G. Mokrzyckiego studenci Edmund Szutkowski, Leszek Szwarc i Jan Staszek rozpoczęli projektowanie w Sekcji Lotni­czej KMSPW bezogonowego samolotu słabosilnikowego SSS, nazywanego "Trzy Es". Skład zespołu konstruktorów zmniejszył się w 1936 r. w z powodu śmierci E. Szutkowskiego w wyniku wypadku szybowcowego. Model samolotu został przebadany w 1938 r. w Instytucie Aerodynamicznym w Warszawie. Kabinę pilota oraz podwozie zaadoptowano od samolotu MIP "Smyk".

Prace nad samolotem zostały przerwane z powodu wybuchu wojny.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy samolot bezogonowy o układzie grzbietopłata o konstrukcji drewnianej.
Płat dzielony, dwudźwigarowy, z kesonem krytym sklejką, a częścią spływową krytą płótnem. Skos krawędzi natarcia płata 33°. Profil przykadłubowy od szybowca CW-7, w środ­kowej części płata IAW 250 i na końcu IAW 787. Zwichrzenie geometryczne 7°. Lotki przy zgodnym wychyleniu spełniały rolę steru wysokości.
Kadłub drewniany półskorupowy, kabina z osłoną kabiny odejmowaną wraz z oszkleniem trzykadłubowego odcinka płata.
Stateczniki kryte sklejką, stery płótnem. Stery kierunku wychylane tylko na zewnątrz. Stateczniki pionowe ustawione zbieżnie 3° do osi podłużnej samolotu.
Podwozie chowane z amortyzacją olejowo- powietrzną.

Silnik- chłodzony powietrzem, czterocylindrowy, rzędowy w układzie odwróconym Walter "Mikron" o mocy 44 kW (60 KM).

Dane techniczne SSS (wg [4]):
Rozpiętość- 10,2 m, długość- 5,3 m, wysokość- 1,8 m, powierzchnia nośna- 13,8 m².
Prędkość max- 170 km/h, prędkość przelotowa- 150 km/h.