Bernard W. Sznycer urodził się w 1904 r. w Warszawie. W latach 1930-tych, po ukończeniu studiów na Politechnice Warszawskiej pracował najpierw w PLL ”Lot”, później w Instytucie Aerodynamicznym u boku prof. Czesława Witoszyńskiego i wreszcie w prywatnej firmie Szamański (jej głównym produktem były śmigła), gdzie specjalizował się w projektowaniu nart i pływaków dla samolotów. Był autorem dwóch patentów z 1935 r., jednego (Nr 20978), opracowanego wspólnie z Władysławem Tarnowskim, na ...podwozie do samolotów lub lądowych pojazdów, wyposażone w zespól kół tocznych z opuszczanemi płozami śniegowymi i drugiego (Nr 21860) na ...narty płatowcowe.

W 1938 r. Bernard Sznycer wyjechał do USA, gdzie był m.in. konsultantem ds. nart załogi samolotu admirała Richarda Byrda, gdy ten szykował swoją drugą polarną wyprawę lotniczą nad Biegun Południowy. W 1941 r. Sznycer zbudował szybowiec Prelude, później brał udział w projektowaniu pierwszych amerykańskich przeciwlotniczych pocisków rakietowych klasy ziemia-powietrze.

W 1943 r. został zatrudniony przez Henry’ego Kaisera- przemysłowca okrętowego i lotni­czego- z zadaniem skonstruowania śmigłowca. Zaprojek­tował śmigłowiec z podwoziem pływakowym (do startu z wody) Kaiser-Fleetwing XH-10T "Twirly Bird", który pozostał jedynie prototypem

W kwietniu 1944 r. wraz z pochodzącą z Filadelfii w stanie Pensylwania matematyczką Selmą G. Gottlieb (absolwentką uniwersytetu Wellesley) i Douglasem C. Watsonem utworzył w Nowym Jorku zespół zajmujący się profesjonalnym analizowaniem drgań i sterowności śmigłowców. Zespół ściśle współpracował ze znanym teoretykiem dr Alexandrem Kleminem z uniwersytetu nowojorskiego. W 1945 r. duet Sznycer i Gottlieb, mający w bagażu koncepcyjny projekt lekkiego śmigłowca, przeniósł się do Kanady, skąd była zgłaszana propozycja opracowania śmigłowca dla potrzeb lotnictwa buszowego. Mecenasami przedsięwzięcia była grupa montrealskich inwestorów funkcjonująca pod nazwą Intercity Airlines Company, na czele której stał J. Ernest Savard. Zbudowano wówczas prototyp śmigłowca, który był pierwszym w Kanadzie wiropłatem, SG-VI-C. pierwszy lot wykonał w lipcu 1947 r. Następnie powstał prototyp wersji seryjnej SG-VI-D ”Grey Gull”, oblatany w lutym 1948 r. Śmigłowiec ukazał się udaną maszyną. Pomimo uzyskania w styczniu 1951 r. świadectwa typu, produkcji śmigłowca nie podjęto. Rozczarowany tym Sznycer powrócił w 1953 r. do USA, gdzie w Nowym Jorku sprzedał swoje prawa do śmigłowca SG-VI-D ”Grey Gull” inwestorom z Brooklynu.

W grudniu 1953 r. założył w New Bedford w stanie Massachusets firmę Omega Aircraft Corporation, w której raz jeszcze przystąpił do projektowania śmigłowców, konstruując i budując pierwszy w świecie cywilny śmigłowiec dwusilnikowy Omega BS-12D. Był to pierwowzór latających dźwigów. Typ ten podzielił jednak los poprzednika, mimo uzyskania w kwietniu 1961 certyfikatu zdatności do produkcji nie wszedł. Podobnie nie zdobył uznania, i pozostał tylko makietą, zaprojektowany w 1961 r. turbinowy pasażerski śmigłowiec Omega BS-17A ”Airliner”, którego charakterystyczną cechą miała być wymienność modułu dla przewozu pasażerów na moduł np. towarowy.

Tym razem zniechęcenie Sznycera było ostateczne. Patent (US Patent No 2973923) na latający dźwig został sprzedany firmie Sikorsky, która wykorzystała go do stworzenia sławnego śmigłowca Sikorsky S-64 ”Skycrane”. Sam Bernard Sznycer wycofał się całkowicie z działalności technicznej i poświęcił... sztukom pięknym. Do końca życia zajmował się już tylko malarstwem, rzeźbą oraz twórczością pisarską i przekładową (m.in. tłumaczył na angielski dzieła Czechowa).

Zmarł 30.11.1970 r.

Konstrukcje:
Sznycer "Prelude", 1941, szybowiec.
Kaiser-Fleetwing XH-10T "Twirly Bird”, ok. 1943, śmigłowiec doświadczalny.
Sznycer-Gottlieb SG-VI-C (SG-VI-D ”Grey Gull”), 1947, śmigłowiec wielozadaniowy.
Omega BS-12D, śmigłowiec transportowy- latający dźwig.
Omega BS-17A ”Airliner”, 1961, projekt śmigłowca transportowego i pasażerskiego.