Szybowiec klasy otwartej SZD-39 ”Cobra 17” został zbudowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym na bazie szybowca wyczynowego klasy standard SZD-36 ”Cobra”. Został opracowany specjalnie dla polskiej ekipy na Mistrzostwa Świata w Marfie (USA) w 1970 r. Konstrukcję szybowca opracował mgr inż. Władysław Okarmus. Powstały przez przedłużenie o metr każdego skrzydła i przystosowanie ich przykadłubowej części kesonowej do zabierania w gumowych zbiornikach niewielkiego balastu wodnego (2 x 30 dm³). Prototyp ”Cobry 17” został oblatany 17.03.1970 r. na lotnisku w Bielsku. Zbudowano tylko 2 szybowce tego typu.

”Cobra 17” ustępowała jednak zdecydowanie najnowszym zagranicznym szybowcom klasy otwartej, których rozpiętości przekraczały 19 m, a doskonałość wynosiła blisko 50 (”Cobra 17” tylko 41). Toteż wielkim zaskoczeniem było zdobycie na Mistrzostwach Świata w Marfie w 1970 r. 5 miejsca przez będącego w znakomitej formie Edwarda Makulę.

W dniu 1.01.2006 r. w polskim rejestrze statków powietrznych znajdował się 1 szybowiec SZD-39 ”Cobra 17”.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy grzbietopłat o konstrukcji mieszanej (drewno-laminat).
Skrzydło dwudzielne, o obrysie trapezowym i profilu laminarnym. Konstrukcja półskorupowa, dwudźwigarowa z dwiema komorami hamulców aerodynamicznych. Pokrycie sklejkowe ze stopniowanej grubości warstw sklejki formowanej próżniowo w negatywowym foremniku, wzmocnione zewnętrznie warstwą laminatu epoksydowego, wewnętrznie usztywnione laminatowymi korytkami. Lotki o konstrukcji drewnianej. Hamulce aerodynamiczne dwupłytowe, na górnej i dolnej powierzchni skrzydła.
Kadłub półskorupowy o konstrukcji drewnianej, w części rozwijalnej kryty sklejką, w części przedniej i na elementach nierozwijalnych z pokryciem z laminatu poliestrowego. Jeden zaczep do lotów holowanych i startu za wyciągarką w dolnej części kadłuba, przed tablicą przyrządów. Kabina zakryta.
Usterzenie wysokości płytowe, w układzie T, ze sklejkowym kesonem i częścią spływową krytą płótnem. Usterzenie kierunku z charakterystycznym skosem, ster konstrukcji drewniano-laminatowej, kryty płótnem.
Podwozie jednotorowe, główne chowane w locie, płoza tylna metalowa.

Dane techniczne SZD-39 (wg [2]):
Rozpiętość- 17,0 m, długość- 7,0 m, powierzchnia nośna- 12,30 m².
Prędkość dopuszczalna- 240 km/h, prędkość minimalna- 65 km/h, doskonałość max- 41,0 przy prędkości 96 km/h, opadanie min- 0,62 m/s przy prędkości 71 km/h.