Doświadczenia zgromadzone podczas eksploatacji dwóch egzemplarzy prototypowych szybowca SZD-37x ”Jantar”: SP-2636 o rozpiętości 17,5 m oraz 19 metrowego SP-2637 pozwoliły na wprowadzenie niezbędnych zmian i ulepszeń w wykańczanych nowych szybowcach (SP-2659 i SP-2660) przeznaczonych dla polskiej reprezentacji na Szybowcowe Mistrzostwa Świata w australijskim Waikerie. Seryjne szybowce, oznaczone SZD-38 ”Jantar 1”, otrzymały kadłuby wykonane całkowicie z laminatu (w prototypach belkę ogonową stanowiła duralowa stożkowa rura). Od prototypów różniły się także wyposażeniem kabiny pilota, powiększona została do 98 dm³ pojemność zbiorników balastowych, a doskonałość zwiększyła się do 47. Konstruktorem szybowca był mgr. inż. Adam Kurbiel.

Po Mistrzostwach oba szybowce SZD-38 ”Jantar 1” zostały na pniu sprzedane za 20 000 dolarów australijskich, i do Polski już nie wróciły. W 2013 r. jeden z nich należał do członka Geelong Gliding Clubi nosił znaki VH-GOD. latał na nim również Jarek Mosiejewski, pilot szybowcowy wyszkolony w Aeroklubie Białostockim, od lat 1990-tych mieszka w Australii.

W latach 1973-1975 r. w Szybowcowych Zakładach Doświadczalnych wyprodukowano 57 ”Jantarów-1” z tego 24 wyeksportowano.

W dniu 1.01.2006 r. w polskim rejestrze statków powietrznych znajdowało się 12 szybowców SZD-38 ”Jantar 1”.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy średniopłat wykonany z laminatu szklano-epoksydowego.
Skrzydło dwudzielne, skorupowe, jednodźwigarowe o obrysie dwutrapezowym z dwuobwodowym kesonem przenoszącym siły skręcające. Konstrukcja przekładkowa (pianka PCV) z integralnymi zbiornikami balastowymi w przykadłubowej części przedniego kesonu o pojemności 2 x 49 dm³. Dźwigar skrzynkowy, z pasami z rowingu szklanego. W obrębie wykroju lotki szczątkowy dźwigarek z wlaminowanymi okuciami zawieszenia lotki. Lotka konstrukcji przekładkowej , 20% głębokości, niedzielona, wychylana także jako klapa. Hamulce aerodynamiczne duralowe jednopłytowe na górnej i dolnej powierzchni skrzydła.
Kadłub całkowicie laminatowy w partii statecznika kierunku konstrukcji przekładkowej laminat-pianka-laminat. W części centralnej wlaminowana jest stalowa kratownica stanowiąca węzeł mocujący podwozie główne i łączący skrzydła z kadłubem. Zaczep samopowrotny do lotów holowanych i startu za wyciągarką. Kabina zakryta.
Usterzenie w układzie T. Ster kierunku konstrukcji przekładkowej. Usterzenie wysokości o obrysie trapezowym konstrukcji przekładkowej. Ster wysokści 30% dwuczęściowy.
Podwozie jednotorowe, główne chowane w locie, tylne stałe.

Wyposażenie- typowy zestaw przyrządów, radiostacja UHF typu RS-6101 (lub inna dostarczona przez odbiorcę). Możliwość dodatkowej zabudowy instalacji tlenowej.

Dane techniczne SZD-38 (wg [3]):
Rozpiętość- 19,0 m, długość- 7,11 m, wysokość- 1,61 m, powierzchnia nośna- 13,38 m².
Masa własna- 295 kg, masa użyteczna- 119 kg, masa max w locie z balastem- 515 kg, masa max w locie bez balastu- 417 kg.
Prędkość dopuszczalna- 250 km/h, prędkość dopuszczalna w locie z balastem- 230 km/h, prędkość dopuszczalna w powietrzu burzliwym- 160 km/h, prędkość minimalna- 70 km/h, doskonałość max bez balastu- 47 przy prędkości 95 km/h, doskonałość max z balastem- 47, opadanie minimalne bez balastu- 0,5 m/s przy prędkości 75 km/h.