W 1966 r. w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym został opracowany projekt dwumiejscowego szybowca szkolno-treningowego SZD-34 ”Bocian 3”. Był to dalszy rozwój projektu SZD-33 ”Bocian 3”. Za­planowano, że w latach 1966- 1968 zostanie opracowana dokumentacja techniczna, zaś w latach 1967- 1970 będzie wykonana seria 50 egz. (z tego w Bielsku-Białej- prototyp do prób w locie i komplet do próby statycznej oraz 15 szybowców serii informacyjnej).

Podstawowym tworzywem konstrukcyjnym nadal pozostawało drewno. Również wstępne Założenia Konstrukcyjne były zbliżone do opra­cowanych dla wersji SZD-33: rozpiętość- 17,0 m, długość- 8,4 m, wysokość- 1,86 m, masa własna- 340 kg, doskonałość- 29, prędkość min.- 60 km/h, opadanie min.- 0,75 m/s.

W 1967 r. opracowano Wymagania Technicz­ne Wykonania oraz rozpo­częto prace konstrukcyjne, którymi kierował mgr inż. Tadeusz Łabuć. Technologiem wiodącym został Jerzy Cieśla (wówczas dyplomant Politechni­ki Gliwickiej), którego w połowie zawansowania prac konstrukcyjnych zastąpił J. Kubalańca.

Zgodnie z założeniami, w latach 1967- 1968 wykonano dokumentacje: konstrukcyjną, obli­czeniową i technologiczną. Pomimo skompletowania dokumentacji kon­strukcyjnej szybowca tego nie skierowano do re­alizacji warsztatowej. Poddano go bowiem kolej­nej modyfikacji- tym razem pod kierownictwem inż. Józefa Niespała. Pod zmienionym oznaczeniem SZD-35 ”Bekas” wykonano 2 prototypy.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy średniopłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła z silnym ujemnym sko­sem.
Kabina zakryta z miejscami w układzie tandem.
Usterzenie w układzie T.
Podwozie jednotorowe z kół­kiem przednim.

Dane techniczne SZD-34, projektowane (wg [1]):
Rozpiętość- 17,0 m, długość: 8,4 m, wysokość- (wg [5]- 1,86) m, powierzchnia nośna- 20,5 m².
Masa w locie- (wg [5]- 522) kg.
Prędkość dopuszczalna- 250 km/h, prędkość minimalna- 60,5 (wg [4]- 62) km/h, doskonałość max- 30,6 (wg [3]- 30,3) przy prędkości 87 km/h, opadanie minimalne- 0,75 (0,73) m/s przy prędkości 74 km/h.