W lutym 1965 r. (wg innych źródeł- w 1967 r.) mgr inż. Tadeusz Łabuć opracował Założenia Techniczne dwumiejscowego szybowca szkolno- treningowego, który otrzymał oznaczenie SZD-33 ”Bocian 3”. Miał to być następca szybowców SZD-9/SZD-9 bis ”Bocian” oraz SZD-10 ”Czapla”.

Wieloletni plan przewidywał, że Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Szybownictwa w Bielsku-Białej opracuje w latach 1965- 1967 dokumentacje techniczną dwumiejscowego szybowca szkolno-treningowego, którego serię 50 egz. zamierzano zbudować w la­tach 1968- 1971. Pierwsze 10 szybowców z tej liczby, jako serie informacyjną, miano wykonać w Bielsku- Białej.

Konstrukcja szybowca miała być drewniana z wykorzystaniem laminatów szklano- poliestrowych na pokrycia nierozwijalne. Kadłub półskorupowy, skrzydła jednodźwigarowe (lub wielopodłużnicowe z grubszym pokryciem). Koło główne podwozia miało być amortyzowane.

Projekt nie wszedł jednak do realizacji- zamiast nowego szybowca wykonano kolejną modyfikację seryjnego szybowca "Bocian". Przeróbek, w latach 1965- 1966, dokonał zespół pod kie­rownictwem mgr inż. R. Śmigaja i mgr inż. Adama Meusa. Zmodyfikowany "Bocian" miał początko­wo nosić oznaczenie SZD-33. Ze względów eksploatacyjnych i certyfikacyjnych uznano jed­nak, że nie należy zmieniać ani oznaczenia, ani nazwy. Pozostawiono więc symbol SZD-9bis, zmieniono jedynie literę wersji na E. Dało to peł­ne oznaczenie i nazwę: SZD-9bis-1E "Bocian 1E".

W wyniku dalszego rozwoju SZD-33 ”Bocian 3” powstał projekt SZD-34 ”Bocian 3”, na którego bazie opracowano następny szybowiec SZD-35 ”Bekas”.

Dane techniczne SZD-33, projektowane (wg [3]):
Rozpiętość- 17,0 m, długość- 8,5 m.
Masa własna- 343 kg.
Prędkość minimalna- ≥ 60 km/h, doskonałość- ≤ 28, opadanie minimalne- ≥ 0,75 m/s.