W 1960 r. w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym rozpoczęto prace nad projektem dwukadłubowego szybowca doświadczalnego SZD-28 "Bocian-2k" (Latające laboratorium). Miał on być przeznaczony do prowadzenia badań profili płatów w warunkach jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistych. W konstrukcji tej przewidywano użycie kadłubów szybowca SZD-9 ”Bocian 1D”.

W następstwie krytycznych uwag, mgr inż. Tadeusz Łabuć zaproponował, by przy współpracy Instytutu Lotnictwa i Politechniki Warszaw­skiej zbudować układ specjalny. Jedną z wer­sji był szybowiec dla którego zarezerwowano nazwę SZD-28 "Kondor", widoczny na rysunku. Dla pro­jektu tego, oznaczonego też jako Wersja 2, przewidywano rozpiętość ok. 16 m i masę w locie 370 kg. Przewidywane osiągi miały być wyższe od osiągów szybowca "Bocian-2k". Na wniosek mgr inż. Z. Badury wykonano dodatkową ana­lizę kosztów, która wykazała, że stosunek kosztów budowy "Bociana-2k" do kosztów "Kon­dora" wynosi 1:1,7. Różne źródła podają dwie daty powstania projektu: 1960 r. lub 1964 r.

Ostatecznie nie doszło do realizacji żadnej wersji "Latającego laboratorium". Trzeba zazna­czyć, że idea ta cieszyła się dużym zaintereso­waniem i poparciem, także Instytutu Lotnictwa. Do idei budowy latającego laboratorium powrócono w 1983 r., tym razem jako podstawę zaproponowano motoszybowiec SZD-45-2 "Ogar-F". Do realizacji SZD-45 ”Ogar- Latającego Laboratorium" również nie doszło.

Istniało kilka różnych projektów, które nosiły oznaczenie SZD-28: w 1959 r. powstał projekt szybowca treningowego SZD-28 "Sowa". Projekt ten nie został zrealizowany, jednak w wyniku dalszych prac konstrukcyjnych powstał bardzo udany szybowiec treningowy SZD-30 ”Pirat”.

Dane techniczne SZD-28 ”Kondor”, projektowane (wg [4]):
Rozpiętość- 21,14 m.