W 1950 r. w Instytucie Szybownictwa zbudowano szybowiec doświadczalny IS-7 ”Osa” (wg [2]- oznaczany również jako SZD-7 ”Osa”). Do kadłuba z usterzeniem szybowca IS-2 ”Mucha ter” zabudowano laminarne skrzydła. Projekt przeróbki opracowali inżynierowie Tadeusz Kostia i Irena Kaniewska. Zaprojektowali specjalnie wykończone laminarne skrzydła o całkowicie sklejkowym pokryciu( od 3 mm u nasady do 1,5 mm na końcówkach), w którym zastosowano poszerzone żebra. Dokładne odwzorowanie profilu uzyskano przez grubsze szpachlowanie, dokładne lakierowanie i polerowanie powierzchni. Okazało się przy tym, że większy ich ciężar wymaga wzmocnienia głównych wręg nośnych kadłuba i łączących je podłużnic. Po raz pierwszy w szybowcu SZD zastosowano płytowe hamulce aerodynamiczne, a ich napęd sprzężono z hamulcem koła podwozia. Okazało się, że masa własna ”Osy” jest większa od masy ”Muchy ter” o 67 kg.

Szybowiec był gotowy w sierpniu 1950 r. Loty porównawcze szybowców ”Osa” i ”Mucha ter” wykazały, że przy prędkości ok. 60 km/h ”Mucha ter” jest minimalnie lepsza, w przedziale 70-80 km/h osiągi praktycznie się nie różnią, przy 100 km/h zarysowała się się duża przewaga ”Osy”, przy 150 km/h ”Osa” była lepsza chociaż nie tak wyraźnie jak przy 100 km/h. W celach porównawczych startowała ”Osa” w VII Krajowych Zawodach Szybowcowych. W silniejszych warunkach była zdecydowanie lepsza od ”Muchy”. ”Osę” skasowano w 1957 r., zachowując jej skrzydła w SZD.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy wolnonośny grzbietopłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydło dwudzielne, wolnonośne, jednodźwigarowe ze skośnym dźwigarkiem pomocniczym i dźwigarkiem lotkowym. Całkowicie kryte sklejką o grubości 3 mm u nasady i 1,5 mm na końcu. Hamulce aerodynamiczne płytkowe. Lotki szczelinowe. Na końcach skrzydeł otwory do kotwiczenia oraz szczotki odgromowe.
Kadłub o przekroju jajowym zwężonym u dołu, drewniany, konstrukcji półskorupowej kryty sklejką. Szybowiec zaopatrzono w zaczep przedni i dolny oraz hak do startu z lin gumowych. Kabina zakryta.
Usterzenie poziome niedzielone. Statecznik kryty sklejką, ster kryty płótnem. Statecznik pionowy wykonany jako jedna całość z kadłubem, pokryty sklejką. Ster konstrukcji drewnianej kryty w partii przedniej i dolnej sklejką, w pozostałej płótnem.
Podwozie stałe. Kółko umieszczone w pobliżu środka ciężkości służyło do startu, lądowania i transportu. Płoza przednia drewniana.

Wyposażenie- tablicy przyrządów: prędkościomierz, wysokościomierz, wariometr, busola i zakrętomierz elektryczny.

Dane techniczne IS-7 (wg [1]):
Rozpiętość- 15,0 m, długość- 6,8 m, wysokość- 1,6 (wg [3]- 2,6 !?) m, powierzchnia nośna- 14,1 m².
Masa własna- 237 kg, masa startowa- 327 kg.
Prędkość dopuszczalna- 250 km/h, prędkość minimalna- 56 km/h, doskonałość max- 26,1 przy prędkości 81 km/h, opadanie minimalne- 0,8 m/s przy prędkości 73 km/h.