Samolot Albatros C-V został opracowany w 1916 r. przez Thelena i Schuberta w firmie Albatros Flugzeug-Werke G.m.b.H. Przeznaczony był do dalekiego rozpoznania lub bombardowania. Był produkowany pod fabrycznym oznaczeniem typu L14. Zastosowany silnik Mercedes DIV o mocy 166 kW okazał się zawodny, co było przyczyną stopniowego wycofywania samolotu z linii w lotnictwie niemieckim i starań zastąpienia jednostki napędowej inną o zbliżonej mocy.

Samolot wyróżniał się wysokim podwoziem oraz usterzeniem o jajowatym obrysie, charakterystycznym odtąd dla wszystkich konstrukcji tej wytwórni.

W Polsce.

W czerwcu 1919 r. wpłynęła oferta firmy P. Czarnecki z Poznania na dostawę samolotów Albatros C-V dla lotnictwa polskiego. Nie została jednak przyjęta.

Wg [1]- w polskich archiwach podana jest informacja sugerująca użytkowanie w Polsce samolotów Albatros C-V. Informacja ta powstała prawdopodobnie w wyniku popełniania błędu przy ręcznym przepisywaniu nazwy samolotu przez ówczesnych kancelistów. Samolot Albatros C-V nie był używany w Polsce. Natomiast wg [2]- w polskim lotnictwie znalazła się niewielka liczba egzemp­larzy tego typu- prawdopodobnie niewiele więcej  niż 3 egz., które służyły w 1 i 2 Eskadrach Wywiadowczych.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.
Podwozie klasyczne stałe.

Uzbrojenie- 1 stały karabin maszynowy pilota Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm.

Silnik- rzędowy Mercedes DIV o mocy 166 kW (220 KM).

Dane techniczne C-V (wg [2]):
Rozpiętość- 12,7 m, długość- 8,95 m, powierzchnia nośna- 43,4 m².
Masa własna- 1069 kg, masa całkowita- 1585 kg.
Prędkość max- 171 km/h, wznoszenie- 2,0-3,7 m/s, pułap- 4800-5180 m, zasięg- 400 km.