Supermarine "Spitfire" Mk.22 / Mk.23, 1945
Zbudowano 278 egz. (w firmie Supermarine Aviation- 16 i Castle Bromwich- 262). Wersję tą używano w RAF do 1951 r.
Wersja Supermarine ”Spitfire” Mk.23 miała być zewnętrznie podobna do Mk.22, ale ze skrzydłem o zmienionym przekroju- z krawędzią natarcia podniesioną o ok. 2,5 cm i wieloma cechami profilu laminarnego zaprojektowanego dla myśliwca Supermarine ”Spiteful”. Przerobione skrzydło zamontowano na samolocie ”Spitfire” Mk.VIII, który miał też zmienione rozwiązanie nasady skrzydła dla zmniejszenia oporu interferencyjnego przejścia skrzydło-kadłub. Zmodyfikowany samolot został oblatany w styczniu 1944 r. Okazało się jednak, że zalety zmienionego profilu okazały się mniej istotne niż pogorszenie charakterystyk pilotażowych samolotu i Mk.23 nigdy nie zbudowano.
Samoloty ”Spitfire” Mk.22 używane były również przez lotnictwo wojskowe:
- Egiptu- w 1950 r. zakupiono w firmie Vickers 19 egz. ”Spitfire” Mk.22. Ostatnie z nich zostały użyte do rozpoznania podczas konfliktu z Izraelem w październiku 1956 r. (wojna sueska),
- Holandii- w latach 1946-1947 zakupiono bądź wydzierżawiono kilkanaście niesprawnych ”Spitfire'ów” różnych wersji (Mk.V, Mk.IX, Mk.XI, Mk.XIV, Mk.XVI, Mk.XIX i Mk.22) do szkolenia personelu technicznego,
- Rodezji- w 1951 r. Rodezja Południowa (obecna nazwa- Zimbabwe) zakupiła 22 egz. ”Spitfire” Mk.22 . Dostarczono w marcu i grudniu 1951 r. Prawdopodobnie wszystkie służyły w 1 Squadron Southern Rodesian AF. Do lat 1980-tych zachowały się 2 egz. wystawione jako pomniki. Według nie potwierdzonych relacji pozostałe 20 egz. sprzedano do Syrii,
- Syrii- w 1953 r. rząd Syrii podpisał umowę z firmą Vickers Armstrong na dostawę 20 egz. ”Spitfire” F.22. Umowę zrealizowano w 1954 r. Wg nie potwierdzonych relacji Syria dokupiła później jeszcze 20 egz. F.22 w Rodezji. Niewiele wiadomo o przebiegu ich służby. Prawdopodobnie używane były do zadań myśliwsko-bombowych podczas konfliktów z Izraelem jeszcze w latach 1960-tych. Wg nie potwierdzonych oficjalnie danych, w 1967 r. lotnictwo syryjskie miało nadal na stanie 14 ”Spitfire'ów”. .
W Polsce.
Konstrukcja:
Jednomiejscowy dolnopłat o konstrukcji metalowej.
Skrzydła trójdzielne, jednodźwigarowe o obrysie eliptycznym. Pod skrzydłem znajdowały się chłodnice cieczy silnika. Pokryte blachą, lotek- płótnem.
Kadłub półskorupowy, pokryty blachą, składał się z trzech sekcji: centralnej, przedniej i ogonowej. Kabina zakryta.
Usterzenie wolnonośne. Pokrycie stateczników blachą duralową, pokrycie sterów płótnem lub blachą.
Podwozie klasyczne chowane w locie.
Dane techniczne:
Inne wersje:
Supermarine ”Spitfire” Mk.I/Mk.II/Mk.III
Supermarine ”Spitfire” PR Mk.IV/Mk.IV
Supermarine ”Spitfire” Mk.V
Supermarine ”Spitfire” Mk.VI/Mk.VII/Mk.VIII/Mk.23
Supermarine ”Spitfire” Mk.IX
Supermarine ”Spitfire” Mk.X
Supermarine ”Spitfire” Mk.XI
Supermarine ”Spitfire” Mk.XII (Mk.IV, Mk.XX)
Supermarine ”Spitfire” Mk.XIII
Supermarine ”Spitfire” Mk.XIV
Supermarine ”Spitfire” Mk.XVI
Supermarine ”Spitfire” Mk.XVIII
Supermarine ”Spitfire” PR.XIX
Supermarine ”Spitfire” Mk.21
Supermarine ”Spitfire” Mk.24
Źródło:
[1] Morgała A. ”Polskie samoloty wojskowe 1939-1945”. Wydawnictwo MON. Warszawa 1976.[2] Price A. ”Supermarine Spitfire cz. 1”. Seria Monografie Lotnicze nr 38. Wyd. AJ-Press. Gdańsk 1997.
[3] Matusiak W. ”Supermarine Spitfire cz. 3”. Seria Monografie Lotnicze nr 40. Wyd. AJ-Press. Gdańsk 1999.