Szybowiec TS-1/34 ”Promyk” został zaprojektowany w 1934 r. przez inżynierów Tadeusza Tarczyńskiego i Wiesława Stępniewskiego, jako studium szybowca wyczynowego o bardzo małej rozpiętości (poniżej 12 m). Dokumentację konstrukcyjną opracowano w Instytucie Techniki Szybownictwa we Lwowie. Prototyp został zbudowany w Warsztatach Szybowcowych ZASPL we Lwowie. Jego budowa opóźniła się z powodu kryzysu finansowego, który w latach 1935-1936 przechodziły Warsztaty. Budowę zakończono dopiero na początku 1937 r. Prototyp został oblatany na wiosnę 1937 r. W stosunku do pierwotnego projektu został nieznacznie zmodyfikowany przez zastosowanie klap z zamykanym przepływem opracowanych przez inż. Stępniewskiego. Został przekazany do prób w ITL w Warszawie, które ukończono na początku 1938 r. Próby wykazały, że szybowiec wyczynowy o małej rozpiętości wyposażony w klapy może mieć dobre osiągi i własności pilotażowe.

”Promyk” był używany w szkole szybowcowej w Bezmiechowej. Był pierwszym polskim szybowcem wyposażonym w klapy. W latach 1938-1939 powstała dokumentacja ulepszonej wersji TS-2. Wersja ta miała być produkowana seryjnie, lecz j przeszkodził temu wybuch wojny.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy wolnonośny górnopłat o konstrukcji drewnianej.
Płat trapezowy, niedzielony, jednodźwigarowy ze skośnym dźwigarkiem pomocniczym. Płat wyposażony w klapy i lotki.
Kadłub o owalnym przekroju, konstrukcji półskorupowej, kryty sklejką. Kabina zakryta.
Usterzenie poziome płytowe, zamocowane na dwóch spawanych wysięgnikach wystających ponad kadłub. Usterzenie do dźwigarka kryte sklejką, za dźwigarkiem płótnem.
Podwozie płozowe.

Dane techniczne TS-1 (wg [1]):
Rozpiętość- 11,8 m, długość- 6,0 m, wysokość- 1,5 m, powierzchnia nośna- 10,2 (wg [2]- 13,6) m².
Masa własna- 105 kg, masa użyteczna- 90 kg, masa całkowita- 195 kg.
Prędkość minimalna- 42 (wg [2]- 40) km/h, doskonałość przy prędkości optymalnej 80 km/h- 22,5, opadanie minimalne przy prędkości ekonomicznej 55 km/h- 0,79 m/s.