Grupa polskich inżynierów, którzy początkowo pracowali w Kanadzie, a którzy po przeniesieniu w 1947 r. do USA wnieśli znaczący wkład w rozwój dwuwirnikowych śmigłowców układu podłużnego (tandem). Grupa ta, zatrudniona w USA przez Franka N. Piaseckiego, człowieka wciąż podkreślającego swe polskie korzenie i aktywnego działacza Polonii Amerykańskiej, składała się min. z Tadeusza Tarczyńskiego, Bolesława Solaka, Zbysława Ciołkosza, Szczepana Grzeszczyka i Wiesława Stępniewskiego. Ci konstruktorzy i aerodynamicy, przyczynili się do pomyślnego zrealizowania w firmie Piasecki Helicopter Co. w Morton w Pensylwanii pierwszych użytkowych maszyn układu podłużnego: Piasecki PV-3 ”Rescuer” (HRP-1, HRP-2), Piasecki PV-14 ”Retriever” (HUP-1, HUP-2, HUP-3, HUP-4, H-25, ”Army Mule”), Piasecki H-21 ”Work Horse”, Piasecki PV-15 ”Transporter” (YH-16, H-16) i innych.

Bolesław Solak opracował również zabezpieczenie śmigłowców przed skutkami uderzeń pioruna.