Jerzy Śmielkiewicz urodził się 8.11.1931 r. w Stanisławowie, w rodzinie Stefana i Marii z domu Ziniuk. Naukę podstawową rozpoczął przed wojną we Lwowie i zakoń­czył już po wojnie w 1945 r. w Piwnicznej k. Nowego Sącza. Naukę w gimnazjum rozpoczął w Nowym Sączu i od 1946 r. kontynuował w Gliwicach. Już w 1946 r. rozpoczął budowę modeli i zakończył tę specjalność jako instruktor modelarstwa I klasy. W 1948 r. uzyskał rekord Polski w odległości przelotu (ponad 50 km) dla modeli szybowców.

W roku szkolnym 1947 / 1948 ukończył teoretyczny kurs szybowcowy, zorganizowany przez Aeroklub Śląski na Politechnice Gliwickiej. Latanie na szybowcach rozpo­czął w 1948 r. w Rzadkowie, gdzie uzyskał kategorię B pilota szybowcowego. Następnie latał w Aeroklubie Śląskim w Katowicach i po powstaniu Aeroklubu Gli­wickiego w Gliwicach.

W latach 1949- 1952 uczęszczał do Liceum Lotni­czego w Bielsku-Białej, które ukończył jako technik lotniczy. W 1952 r. rozpoczął studia na Wydziale Lotni­czym Politechniki Wrocławskiej. Po jego likwidacji kon­tynuował studia na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej. Studia na kierunku "budowa płatowców" zakończył pracą dyplomową u prof. Franciszka Misz­tala, na temat konstrukcji szybowca bezogonowego i egzaminem dyplomowym w styczniu 1958 r.

Podczas studiów wykonywał loty w Aeroklubie Wro­cławskim i następnie w Aeroklubie Warszawskim, uzy­skując Srebrną Odznakę Szybowcowa i warunek prze­lotu do złotej. Bezpośrednio po uzyskaniu dyplomu, rozpoczął pracę zawodową w Szybowcowym Zakła­dzie Doświadczalnym jako konstruktor w zespołach opracowujących prototypy szybowców SZD-22 "Mucha Standard", SZD-20x "Wampir 2", SZD-19x "Zefir 1", SZD-24 "Foka", SZD-21 "Kobuz" i SZD-27 "Kormoran". W 1958 r. ukończył unifikacyjny kurs dla pilotów doświadczalnych, uzyskał uprawnienia szybowcowego pilota doświadczalnego III klasy i wykonywał niektóre loty próbne i obloty szybowców seryjnych.

W latach 1960- 1961 pracował jako kierownik tech­niczny w Centrum Szybowcowym w Lesznie. Uzupeł­nił tam Złotą Odznakę pilota szybowcowego (nr 297), kolejne trzy diamenty (odznaka nr 71) i uzyskał tytuł Mistrza Sportu w szybownictwie. Rozpoczął też szkole­nie samolotowe i uzyskał uprawnienia szybowcowego pilota doświadczalnego II klasy (1960 r.) oraz uprawnie­nia instruktora szybowcowego I klasy. W Lesznie wyko­nywał obloty techniczne i obloty szybowców remonto­wanych w Centrum.

Pasja konstruktora zaprowadziła go w końcu 1961 r. z powrotem do SZD, gdzie początkowo był starszym konstruktorem, potem zastępcą głównego konstruktora i głównym konstruktorem (1965- 1968). W 1962 r. uzyskał uprawnienia szybowcowego pilota doświadczalnego I klasy. Jednocześnie pracował jako projektant i kon­struktor prowadzący prototypu szybowca SZD-30 "Pirat". Był twórcą projektu kon­cepcyjnego i współkonstruktorem szybowca zawodniczego SZD-43 "Orion".

W 1969 r. został dyrektorem Zakładu Doświad­czalnego Rozwoju i Budowy Szybowców, a po tym dyrektorem Ośrodka Badawczo- Rozwojowego i od 30.08.1975 r. dyrektorem technicznym PZL- Bielsko i jednocześnie szefem personelu lotniczego oraz czynnym pilotem doświadczalnym. W maju 1978 r. nie zgadzając się z polityką i metodami pracy ówcze­snego dyrektora naczelnego, złożył rezygnację ze stanowiska dyrektora technicznego i przeszedł do działu prób w locie, do pracy jako pilot doświadczalny i szef pilotów. W tym charakterze pracował do połowy 1986 r., kiedy ponownie objął stanowisko dyrektora tech­nicznego.

Po wygraniu konkursu na stanowisko dyrektora naczelnego PZL- Bielsko, 31.07.1990 r. objął kierownic­two tego przedsiębiorstwa i pełnił tą funkcję do czasu przejścia na emeryturę 31.12.1993 r. (będąc jedno­cześnie szefem pilotów PZL- Bielsko i wykonując pracę pilota doświadczalnego).

Uczestniczył jako konstruktor przy budowie szybowców SZD-32 "Foka 5", SZD-19-2 "Zefir 2", SZD-29 "Zefir 3" i SZD-31 "Zefir 4", SZD-37x "Jantar", SZD-38 "Jantar 1", SZD-40 "Halny", SZD-30B "Pirat-75", SZD-41 "Jantar Standard", SZD-42 "Jantar 2", SZD-56-1 "Diana 1", SZD-59 "Acro" oraz motoszybowca SZD-45 "Ogar".

Zajmował się m.in. konstrukcją szybowcowych wózków transportowych, które stanowiły wyposażenie polskich ekip na różne zawody i mistrzostwa. Przedłu­żeniem działalności w szybownictwie i zainteresowania akrobacją lotniczą, było zaprojektowanie i zbudowa­nie samolotu akrobacyjnego Acro-Viper, wykonanego z kompozytu węglowo- aramidowo- szklanego.

W ramach pracy zawodowej pilota doświadczalnego wykonał w SZD liczne loty. Uczestniczył też w działal­ności akwizycyjnej, procesach certyfikacyjnych i w przeszkalaniu pilotów na wszystkich 5 kontynentach, gdzie istnieje szybownictwo. Uzyskał uprawnienia pilota samolotowego I klasy. Uczestniczył w Szybowcowych Mistrzostwach Polski oraz trzykrotnie w Rajdzie Dziennikarzy i Pilotów, i dwu­krotnie w Samolotowych Mistrzostwach Polski Rajdowo- Nawigacyjnych. Był członkiem ekipy Aeroklubu PRL na szybowcowe mistrzostwa świata w Waikerie w Australii.

Łącznie latał na 116 typach szybowców i motoszybowców. Wykonał ponad 4300 lotów na szybowcach w czasie ponad 2640 h, w tym ponad 1710 godzin lotów doświadczalnych na 82 typach szybowców i motoszybowców. prowadził próby prototypów szybowców SZD-39 "Cobra 17", SZD-37x "Jantar", SZD-37x "Jantar-19", "Jantar 1", brał udział w próbach w locie szybow­ców "Foka", "Foka-4", SZD-27 "Kormoran", "Kobuz", "Zefir 2", "Zefir 3", "Zefir 4", SZD-36 "Cobra 15", "Pirat-75", SZD-35 "Bekas", "Halny", "Jantar Standard", "Jantar 2", oraz motoszybowca "Ogar".

W okresie czynności zawodowej pracował aktywnie społecznie. Od 1958 r. był członkiem zarządu Aero­klubu Bielsko- Bialskiego i przewodniczącym sekcji szybowcowej tego aeroklubu. W latach 1961- 1993 był członkiem Komisji Szybowcowej Aeroklubu PRL. W latach 1971- 2003 uczestniczył w pracach zespołu ekspertów OSTIV i w latach 1981- 1993 był przedstawicielem Polski w Biurze OSTIV -u. W latach 1974- 1976 był członkiem Rady Nauko­wej Instytutu Lotnictwa. Był członkiem i założycielem Krajowej Rady Lotnictwa oraz członkiem zarządu Klubu Pilotów Doświadczalnych.

Za swoją pracę zawodową i działalność społeczną otrzymał: nagrodę resortową za projekty szybowców "Jantar" i "Orion"- 1972 r., Błękitne Skrzydła- 1972 r., Tytuł Mistrza Techniki (zespołowo)- 1972 r., Medal Tańskiego- 1974 r., Dyplom Paula Tissandier’a- 1974 r., nagrodę zespołową NOT I stopnia- 1980 r., nagrodę zespołową NOT Mistrz Techniki- 1991 r., Od­znaka z plakietką Za Zasługi dla APRL, Medal za zasługi dla Aeroklubu PRL- 1976 r., Medal 50- lecia APRL, Złoty Krzyż Zasługi- 1974 r., medal Za Zasługi Dla Obronności Kraju- 1972 r., Honorową Odznakę SIMP srebrną- 1991 r., Honorową Odznakę NOT-srebrną 1991 r., Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski- 1986 r., tytuły: Zasłużony Działacz Lotnictwa Sportowego- 1975 r., Mistrz Sportu- 1963 r., Złota Odznaka Za Zasługi dla Rozwoju Województwa Katowickiego.

Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Bystrej Ślą­skiej pod Bielskiem.

Konstrukcje:
SZD-30 ”Pirat” (”Sowa”), 1966, szybowiec treningowy.
SZD-43 ”Orion”, 1971, wysokowyczynowy szybowiec klasy standard.
Acro-Viper, ok. 2001, samolot akrobacyjny wyczynowo-treningowy.