Bolesław Skraba urodził się 17.06.1894 r. na Bu­kowinie.

W armii Austro-Węgier służył od 1913 r. W dniu 8.03.1916 r. w Wiener Neustadt uzyskał dyplom pilota nr 330. 22.04.1916 r. otrzymał awans na ka­prala i podjął służbę w Flik 18, w którym pozostawał do 22.04.1917 r. Od maja 1917 r. służył w lotniczych oddziałach zapasowych (Flet) jako in­struktor w szkołach pilo­tów. W czerwcu 1916 od­znaczony został Srebrnym Medalem za Waleczność 2 klasy, a w październiku 1 klasy. W sierpniu 1916 nadano mu Odznakę Pi­lota. Otrzymał też Krzyż Karola.

Z końcem 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego, w stopniu sierżanta. Dekretem Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego z 6.02.1919 r. dotyczącym żoł­nierzy i oficerów Wojska Polskiego, którzy spełniali warunki otrzymania dyplomu pilota, mianowano go pilotem, od dnia 1.12.1918 r. Służył jako pilot- oblatywacz w Centralnych Warsztatach Lotniczych. 9.08.1919 r. oblatał pierwszy samolot zbudowa­ny przez CWL- kopię samolotu Hannover CL-II. Samolot ten podczas lotu pokazowego 23.08.1923 r. uległ katastrofie. Jego załoga zginęła.

Będąc kierownikiem montażu CWL w Warszawie zaprojektował w 1926 r. pierwszy w Polsce samolot konstrukcji metalowej Skraba ST-3. Samolot został zbudowany w latach 1926- 1927 w CWL i oblatany w lipcu 1927 r. Niestety samolot nie był udany. Bolesław Skraba wziął na nim udział w I i w II Krajowym Konkur­sie Awionetek (w latach 1927 i 1928).

Po tragicznej śmierci syna wycofał się z lotnictwa i dorabiał sobie lotami propagandowymi w LOPP. Podczas II wojny światowej prowadził w Warszawie warsztat mechaniczny, zajmując się rozwiercaniem palników kuchenek gazowych.

Zginął w 1943 r. w Warszawie, we własnym mieszkaniu wskutek za­trucia gazem.

Konstrukcje:
Skraba ST-3, 1927, amatorski samolot sportowy.