W 1910 r. Henryk Segno, zamieszkały w Petersburgu, zbudował, wraz z Antonim i Stefanem Knaap, w Diubunach koło Petersburga  szybowiec na podstawie opisu budowy zawartego w broszurce, prawdopodobnie N. Delone ”Ustrojstwo dieszewogo i lekkogo płaniera i sposoby letanija na niem”. Był wzorowany na szybowcach Chanute i Voisin.

Próby wzlotów przeprowadzili na wydmach koło Sestrorecka, naprzeciw twierdzy Kronsztadt, mając za pomocników żołnierzy rosyjskich. Starty odbywały się przy użyciu dwóch lin, zamocowanych na końcach skrzydeł. Największa uzyskana wysokość lotu wynosiła około 10 m, a odległość 30 m. Do startu i lądowania służyły nogi pilota, który był podwieszony do szybowca (trzymał się konstrukcji rękoma). Jesienią 1910 r szybowiec został zdemontowany z powodu wydania zakazu wykonywania lotów w pobliżu twierdzy.

Konstrukcja:
Jednomiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Płat prostokątny, dwudźwigarowy, kryty płótnem.
Kadłub kratownicowy, ażurowy. Pilot zajmował pozycję wiszącą.
Usterzenie skrzynkowe mocowane na końcu kadłuba.

Dane techniczne (wg [1]):
Rozpiętość- 6 m, długość- 4 m, wysokość- 1,4 m, powierzchnia nośna- 16 m².
Masa własna- 20 kg, masa użyteczna- 70 kg, masa całkowita- 90 kg.