Francuska wytwórnia Société des Moteurs Salmson specjalizowała się od 1912 r. w budowie silników własnej konstrukcji. Najbardziej był znany silnik gwiazdowy chłodzony wodą ”Canton Unne” zastosowany do napędu kilku typów samolotów we Francji i za granicą. W 1917 r. wytwórnia Salmson zbudowała własny samolot napędzany tym silnikiem, oznaczony Salmson IIA2. Odznaczał się dobrymi osiągami i był uważany za jeden z najbardziej udanych samolotów wywiadowczych używanych we Francji pod koniec I wojny światowej. Razem zbudowano 3200 egz.

Samoloty wprowadzono do jednostek na początku 1918 r. Były one stosowane na Froncie Zachodnim i we Włoszech. Amerykańskie lotnictwo w Europie zakupiło 750 egz. Wykorzystywano je przede wszystkim do rozpoznania, w mniejszym stopniu do bombardowania.

W Polsce.

W Polsce były 53 samoloty Salmson IIA2. Pochodziły ze składu trzech eskadr francuskich: 580, 581 i 552 Eskadry Salmsonów wraz zapasem w 5 (F) Parku lotniczym (razem 39 egz.) oraz dodatkowej dostawy 13 egz. i ze zdobyczy (1 egz.). Samoloty dotarły do Warszawy w maju 1919 r. W tym samym czasie zamówiono w Paryżu 13 egz. Salmson IIA2. Samoloty Salmson-IIA2 stanowiły początkowo wyposażenie eskadr 580, 581 i 582 Eskadry Salmsonów. W wyniku polonizacji jednostek 580 przemianowano na 18 EW; 581 (projektowana 20 EW-EN) została włączona do OSOL, a 582 włączona do 1 EW. Ponadto pojedyncze egzemplarze znajdowały się w wyposażeniu 6 EW, 14 EW i 16 EW.

Znajdujące się w 1 EW pozostawały do lutego 1920 r. na w rezerwie Szefa Lotnictwa NDWP w celu utrzymania łączności z Rygą. Samoloty OSOL w Toruniu zabezpieczały akcję objęcia Pomorza na początku 1920 r. Następnie walczyły na froncie Litewsko-Białoruskim. W użytkowaniu znajdowały się do lipca 1920 r. W większości unieruchomione zostały wycofane do CWL. Oprócz eskadr bojowych były w wyposażeniu Francuskiej Szkoły Pilotów, OSOL Warszawa, WSP Ławica. Samoloty Salmson IIA2 zostały w styczniu 1921 r. wycofane z eksploatacji wskutek kłopotów z silnikami. Jedynie jeden samolot oddano jako eksponat szkolny do WSP w Ławicy.

Konstrukcja:
Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Skrzydła dwudżwigarowe, pokryte płótnem. Wydłużenie płata górnego 8,0, dolnego również 8,0. Komora płatów dwuprzęs­łowa. Płat górny trójdzielny, dolny dwudzielny. Lotki na obu płatach.
Kadłub kratownicowy, oprofilowany po bokach i na grzbiecie na owal. Pokrycie płótnem, przód blachą aluminiową. Kabiny odkryte, kabina pilota wysunięta do przodu pod krawędź natarcia.
Usterzenie pływające bez stateczników, usztywnione za­strzałami i ścięgnami.
Podwozie stałe, główne trójgoleniowe z oprofilowaną osią.

Uzbrojenie- 1 stały karabin maszynowy pilota Vickers MAC wz. 09 kal. 7,7 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora Lewis wz. 15 kal. 7,92 mm. Mały ładunek bomb (wg [2]- 160 kg bomb) bomb na dwóch wyrzutnikach bombowych.

Wyposażenie- aparat fotograficzny CF, telefon pokładowy, radiostacja Avions DE-2, albo Huth-Art. Empf lub TSF, prądnica zasilająca radiostację.

Silnik- gwiazdowy, 9-cylindrowy, chłodzony cieczą Salmson ”Canton Unne” 9Z o mocy 191 kW (260 KM) lub 9ZM o mocy 169 kW (230 KM). Chłodnica czołowa z żaluzjami regu­lującymi przepływ powietrza. Duży zbiornik paliwa mieścił się w kadłubie między kabinami za­łogi.

Dane techniczne Salmson IIA2 (wg [1]):
Rozpiętość- 11,8 m, długość- 8,5 m, wysokość- 2,9 m, powierzchnia nośna- 38,8 (wg [2]- 38,0) m².
Masa własna- 760 (wg [2]- 780) kg, masa użyteczna- 580 (wg [2]- 560) kg, masa całkowita- 1340 kg.
Prędkość max- 186 (wg [2]- 185) km/h, prędkość przelotowa- 167 km/h, czas wznoszenia na 3000 m- 11' 40", pułap- 6250 m, zasięg- 500 (wg [2]- 520) km, czas lotu- 3 h.