Wodnosamolot wielozadaniowy Sablatnig SF-5 został zaprojektowany w firmie Sablatnig-Flugzeugbau GmbH założonej przez Josepha Sablatniga. Był to dalszy rozwój wcześniejszego typu Sablatnig SF-2. Samolot nie posiadał uzbrojenia, jego wyposażenie stanowił nadajnik radiowy.

Produkcja seryjna została podjęta w marcu 1917 r. w firmach L.F.G oraz LVG. Łącznie zbudowano 101 egz.

W Polsce.

W sierpniu 1919 r. do Polski wpłynęła oferta firmy Sablatnig na dostawę wodnosamolotów Sablatnig SF w trzech różnych wersjach. Nie została jednak przyjęta.

W Polsce był jeden wodnosamolot Sablatnig SF-5 zakupiony we wrześniu 1920 r. w Gdańsku. W BML został zakwalifikowany jako ciężki bojowy. Używany był przez 3 lata. Pod koniec 1923 r. został spisany ze stanu i przeznaczony do kasacji.

Konstrukcja:
Dwupłat o konstrukcji drewnianej.
Kabiny odkryte.

Uzbrojenie- samolot nie posiadał uzbrojenia.

Wyposażenie- nadajnik radiowy.

Silnik- rzędowy, 6-cylindrowy, chłodzony cieczą Benz Bz-III o mocy 110 kW (150 KM).

Dane techniczne SF-5 (wg [1]):
Rozpiętość- 17,3 m, długość- 9,6 m, wysokość- 3,55 m, powierzchnia nośna- 50,5 m².
Masa własna- 1010 (wg [2]- 1052) kg, masa użyteczna- 590 kg, masa całkowita- 1600 (wg [2]- 1605) kg.
Prędkość max- 148 km/h, czas wznoszenia na 1000 m- 11' 6", pułap- 3600 m.

Uwaga! Dane techniczne poszczególnych serii produkcyjnych nieznacznie różniły się od siebie.